Lämmerenhütte – maandag 14 augustus 2017

Onzekere weersverwachtingen

De weersvooruitzichten voor vandaag waren niet onverdeeld positief. In alle plaatsen in de wijde omgeving werd later vandaag regen en/of onweer verwacht. Toen we wat nauwkeuriger keken leek het ons dat de noordkant van het Rhônedal iets betere voorspellingen had dan de zijdalen aan de zuidkant. We besloten daarom naar Leukerbad te gaan en te gaan wandelen van de Gemmipas naar de Lämmerenhütte.

Eischoll in het ochtendlicht
Eischoll in het ochtendlicht

Van Eischoll naar Turtmann

Na het kopen en opeten van de broodjes en het klaarmaken van de spullen die we mee wilden nemen vertrokken we dan ook met prachtig weer uit Eischoll. Daarvoor hadden we nog een keer boodschappen gedaan bij de Volg omdat morgen, 15 augustus, alles gesloten zou zijn i.v.m. de nationale vrije dag.

We kwamen in Turtmann en kochten voor vanmiddag broodjes bij de bakker. De bakkerswinkel zou morgen ook gewoon open zijn. Als we dat eerder hadden geweten, hadden we geen heel brood voor morgen gekocht….

Onderweg naar Leukerbad
Onderweg naar Leukerbad

Van Turtmann naar Leukerbad en de Gemmipas

We reden verder naar Leuk en vandaar omhoog naar Leukerbad. Daar parkeerden we de auto in de buurt van de kabelbaan, omdat de parkeerplaats bij de Gemmibahn al helemaal vol was. Nadat we onze schoenen hadden aangetrokken en onze spullen hadden gepakt, liepen we naar de Gemmibahn. We moesten nog even wachten en konden toen met de baan van 12:00 uur mee omhoog. Het baantje ging steil omhoog langs de nog steilere wand van de Gemmipass. Op het pad beneden ons zagen we wandelaars omhoog en omlaag lopen.

Van de Gemmipas naar de Lämmerenhütte

Op de Gemmipass stapten we uit en begonnen te lopen in de richting van Lämmerenboden, een vlak dal, waar de Lämmerdalu, een beek met vele stroompjes doorheen meandert. We wilden naar de Lämmerenhütte lopen, een wandeling die volgens de bordjes ongeveer 90 minuten in beslag zou nemen. Vanaf de Pass konden we de hut al duidelijk zien liggen.

Lämmerenhütte, rechtsonder de Wildstrubelgletscher
Lämmerenhütte, rechtsonder de Wildstrubelgletscher

Om in het dal Lämmerenboden te komen konden we na een lichte afdaling vanaf de baan een zuidelijke of noordelijke route kiezen. Wij kozen voor de zuidelijke route, waarbij we door een tunneltje moesten lopen, waarin we maar nauwelijks konden staan.

Tunneltje op de zuidroute naar Lämmerenboden
Tunneltje op de zuidroute naar Lämmerenboden

Toen we eenmaal op de dalbodem liepen, ging het vlot. Het grootste deel van de wandeling, zowel in afstand als tijd, verliep over vlakke bodem, waar het goed doorstappen was. Toen we eindje op weg waren, pauzeerden we onder een grote steen om ons brood te eten en koffie te drinken. We konden net een beetje uit de wind zitten, waardoor het aangenaam was. In de wind was het te koud om zomaar stil te zitten. Na het eten liepen we door tot een eind in het dal en staken daar met een bruggetje de beek over. Even later begonnen we aan de laatste 30 minuten, waarin we bijna 200 m. hoogte moesten overbruggen.

Het pad liep eerst in enkele zigzaggen tegen de begroeide helling op en draaide toen in de kloof naast de beek. Daar ging het vrij steil omhoog over de stenen, waar hier en daar touwen en kettingen waren bevestigd om wat steun te bieden. Het uitzicht vanaf het pad over Lämmerenboden en in de richting van de Gemmipass en verder was fantastisch.

Zicht op Lämmerenboden, met de Lämmerensee, de Gemmipass en de bergen daarachter, waaronder de Rinderhorn
Zicht op Lämmerenboden, met de Lämmerensee, de Gemmipass en de bergen daarachter, waaronder de Rinderhorn

Bij de Lämmerenhütte

Na ongeveer 35 minuten bereikten we de hut op 2507 m., die duidelijk al enkele malen vergroot was in het verleden. We gingen op het terras zitten en bestelden soep met brood. De hut maakte een kraakheldere en verzorgde indruk en de soep smaakte daar voortreffelijk! We genoten van het uitzicht en keken naar komende en gaande wandelaars. De hut werd deze middag door veel mensen bezocht, waaronder heel wat ouderen die deze tocht kennelijk goed verteerden.

Lämmerenhütte
Lämmerenhütte

Nadat we gegeten hadden en een beetje uitgerust waren gingen we een klein eindje verder om van het uitzicht en een Murmeltier te genieten. Het beestje zat parmantig op wacht en floot schel toen hij een hond ontwaarde. We liepen hetzelfde pad terug naar beneden, wat zoals gewoonlijk een stuk makkelijker ging dan omhoog, totdat we de splitsing naar de noord- en zuidroute bereikten.

Het pad omlaag
Het pad omlaag

Terug over het noordelijke pad

We kozen nu voor de noordroute die achteraf wat langer bleek te zijn en (heel) wat meer tijd kostte omdat deze lang zo vlak niet was dan de route langs de zuidkant van het dal. Wel bood deze route weer heel andere uitzichten op de omgeving, waardoor het een waardevol alternatief was voor de heenweg. Als extraatje kwamen we nu vlak langs de Lämmerensee, een klein meertje in een hoek van het dal. Achter ons zagen we donkere wolken boven de bergen vandaan komen, maar we hoefden ons niet te haasten om droog bij de baan te komen.

Donkere wolken boven de Lämmerenhorn
Donkere wolken boven de Lämmerenhorn

Van Leukerbad terug naar Eischoll

Even voor vijf uur waren we terug op de Gemmipass en we namen de baan van vijf uur naar beneden. We liepen terug naar de parkeergarage en reden op gemak naar beneden in het Rhônedal. In Turtmann sloegen we rechtsaf het inmiddels vertrouwde bergweggetje in naar Eischoll. Thuisgekomen aten we pasta en genoten na van deze mooie dag. Intussen was het onweer door komen drijven in onze richting en zagen we de donkere rommelende wolken boven de Berner Alpen hangen.

Onweer boven de Berner Alpen
Onweer boven de Berner Alpen

Afgelegde afstand met de auto: 65 km; te voet 10,2 km.

Klik hier voor een overzicht van de wandeling

vorigeterug naar bovenvolgende

Geef een reactie. Vragen, aanvullingen en tips zijn welkom!

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.