Van Schiphol naar Denver – donderdag 11 juli 2013

Ontbijt voor vertrek

Vannacht sliep ik redelijk goed. Ondanks dat het hotel zo dicht bij het vliegveld staat viel de geluidsoverlast alles mee. Af en toe hoorde ik een vliegtuig voorbijkomen, maar dat maakte niet meer lawaai dan het passeren van een auto als ik thuis op bed lig. Ik stond om 6.20 uur op en ging daarna beneden ontbijten. Na het ontbijt pakte ik in, checkte uit, betaalde voor de kosten die ik na mijn reservering had gemaakt en ging zitten wachten op de shuttlebus die me naar het vliegveld zou brengen voor de reis van Schiphol naar Denver. De chauffeur van de grote bus was ziek, dus reden er om 7.30 uur twee kleine busjes van Best Western naar de luchthaven.

Inchecken en bagage afgeven

Op Schiphol zocht ik de incheckbalie op. Daar bleek dat ik moest beginnen met zelf inchecken bij een apparaat. Die machine werd kennelijk door meerdere maatschappijen gebruikt, want eerst moest ik kiezen met welke maatschappij ik zou vliegen, waarna een scan van mijn paspoort voldoende was om het incheckproces te voltooien. Het apparaat printte twee boardingpasses zodat ik voor de beide vluchten die ik vandaag zou maken voorzien was van een instapkaart.

Daarna ging ik in de rij staan om mijn koffer af te geven. Er stonden heel wat mensen in de rij bij United. Er werd ingecheckt voor de vlucht naar Houston die ik zou nemen, maar ook voor vliegtuigen naar Newark en Chicago. Na enige tijd was ik aan de beurt en gaf mijn koffer af. Het gewicht was in orde en de dame printte een kofferlabel dat geldig was tot in Denver. Ze vertelde er bij dat ik in Houston wel door de douane zou moeten gaan, inclusief koffer.

Douane en security check

Hierna liep ik naar de douane, die mij vlot liet passeren. Toen was het tijd voor een bak koffie, ik had nog ongeveer drie kwartier tijd voordat ik zou moeten instappen. Na de koffie liep ik op gemak naar pier G, waar ik mezelf moet melden bij G05. De veiligheidscontrole was direct bij de gate en niet meer aan het begin van de pier of meteen na de douane. Hierbij werden de gebruikelijke vragen gesteld en onderging ik de gebruikelijke controles. Ik ging door de body-scan, waarop te zien was op welke plaatsen ik nog iets op mijn lichaam had. Dat bleek mijn papier met een uitdraai van mijn reservering te zijn.

United Boeing 777 gereed voor vertrek naar Houston (TX)
United Boeing 777 gereed voor vertrek naar Houston (TX)

Instappen en wegwezen

Inmiddels was het bijna 9.20 uur en begon het instappen. Zoals altijd deed men dat groepsgewijs. Op mijn boardingpass stond een groepsnummer. Deze nummers werden omgeroepen, waardoor niet al te grote groepen mensen tegelijk het vliegtuig in gingen en de stoelen van achter af aan gevuld werden. Toen groep 5 omgeroepen werd ging ik naar binnen en zocht mijn plaats op. Ik had 22C, een plaats boven de vleugel aan de linkerkant van het vliegtuig. Deze plaats bood extra beenruimte, waarvoor ik ook extra betaald had. United noemde dit Econmy Plus. Ik had daar aanmerkelijk meer ruimte dan in de gewone Economy stoelen. Zeker voor een vlucht van bijna tien uur leek me een beetje extra ruimte wel lekker.

Nadat de laatste passagiers aan boord waren, werd de deur gesloten en werden we iets later dan gepland achteruit geduwd. De motoren werden gestart en het vliegtuig begon aan de lange rit naar de Polderbaan. De captain had al gewaarschuwd dat dit een ritje van bijna 20 minuten zou worden. Uiteindelijk klonk het “Flight attendants, please be seated for take off”  en even later vertrokken we van de Polderbaan. Al gauw brak het vliegtuig door de bewolking heen, die ook vanochtend boven Schiphol hing, en zetten we koers naar het Westen. De verwachte vluchtduur zou 9 uur en 50 minuten bedragen.

Onderweg naar Houston

Na het vertrek kwam men al gauw langs met drinken en het duurde daarna nog geen uur of het eten werd uitgedeeld. Als gewoonlijk serveerde men chicken or beef. Ik ging voor de chicken, die werd vergezeld van een soort rijstpap en winterwortels. Daarnaast het gebruikelijke broodje, dat dit keer erg taai was, een stukje smeerkaas, een bakje salade, een paar crackers en een stukje chocoladetaart danwel brownie. Het smaakte goed.

Vliegtuigmaaltijd met kip
Vliegtuigmaaltijd met kip

Na het eten kwam men nog een keer langs met drinken terwijl het vliegtuig gestaag West koerste. De route lag voor mijn gevoel behoorlijk zuidelijk. We waren over Londen heen gevlogen, vervolgens ging het ten zuiden van Ierland de Atlantische Oceaan over. Dat had ongetwijfeld te maken met de positie van de jetstream. Op eerdere vluchten naar de Oostkust van de VS vlogen we altijd noordelijker. Ik had verwacht dat men voor Houston nog veel noordelijker zou vliegen. Dat gebeurde dus niet, maar het tempo lag behoorlijk hoog. Regelmatig zag ik snelheden van rond de 600 mph op het schermpje. Daarbij vlogen we ook tamelijk hoog, op zo’n 35000 voet.

Op het routekaartje was te zien dat we de Oceaan in zuidwestelijke richting overstaken en ver ten zuiden van Newfoundland en Nova Scotia bleven. We volgden de kust tot we ten zuiden van Washington DC boven het Amerikaanse vasteland kwamen. Ruim daarvoor, op iets over de helft van de afstand werd er een ijsje geserveerd, met opnieuw een drankje erbij. Verder hield men de cabine donker en was het nadrukkelijk de bedoeling dat alle raamschuifjes dicht bleven.

Vlak voor het bereiken van de Amerikaanse kust kregen we voor het eerst te maken met wat turbulentie. De fasten-seatbelt signs werden aangezet en de bijbehorende waarschuwing werd omgeroepen. Het viel allemaal nogal mee, na een kwartiertje gingen de lampjes weer uit, maar het bleef wel wat onrustiger dan het tot nu toe geweest was.

Een ijsje op meer dan 10 km hoogte
Een ijsje op meer dan 10 km hoogte

Landing op Houston Intl Airport

De daling duurde ongeveer een half uur en tijdens de nadering van Houston was het vliegtuig onrustiger dan gedurende de hele vlucht vanuit Amsterdam. Om 13.20 zette de piloot zijn Boeing 777 zachtjes neer op een van de landingsbanen van Houston International Airport. Het ritje naar de Gate duurde maar kort, zodat ik om even over half twee uitstapte en de wandeling naar de douane begon. Dat was een aardig eindje lopen.

De douanier stelde de gebruikelijke vragen en gaf de gebruikelijke opdrachten. Scan van alle vingers en een foto van je gezicht. Mijn koffer kwam vlot aanglijden en de passage van de tweede douanepost verliep zonder enig probleem. Meteen na die douanepost kon ik mijn koffer afgeven en op zoek gaan naar mijn aansluitende vlucht.

Eerst moest ik door de securitycheck van de TSA. Alles werd in orde bevonden en ik kon verder naar gate C31. Houston is een groot vliegveld met diverse pieren die allemaal met elkaar in verbinding lijken te staan. Er zijn allerlei zijgangetjes waarachter dan drie of vier gates schuilgaan. Ik vond de juiste deur en had toen nog voldoende tijd om geld te tappen en een glas bier te laten tappen in een van de restaurants.

Van Houston naar Denver

Het instappen voor deze vlucht begon ook op tijd en we werden zelfs iets eerder dan 4.44 PM van de gate geduwd. Kort erna stegen we op en begonnen aan de 2 uur en 20 minuten naar Denver. De vlucht ging over Texas en het zuidoostelijk deel van Colorado naar Denver, Het was mooi weer en ik zat bij het raam en kon dus naar beneden kijken. Het landschap zag er droog en dor uit, met de bekende groene cirkels waar men beregend had.

De vlucht verliep voorspoedig en na een ietwat “bumpy approach” landden we op Denver airport. Dat is een grote en uitgestrekte luchthaven met drie pieren. We kwamen aan op de middelste en ik werd met een treintje naar de bagageafdeling vervoerd.

Denver airport
Denver airport

Met de auto naar La Quinta Inn & Suites

Buiten was het warm. De bus van Alamo / National stond te wachten en bracht me naar het kantoortje, een eindje buiten de luchthaven. Ik werd meteen geholpen en na enig nadenken nam ik een upgrade voor meer comfort en cruise control. Uit de voorraad auto’s koos ik een witte Chevrolet Impala, een fraaie nieuwe en geriefelijke auto.

Ik reed mijn eerste 11 mijlen over de snelweg naar La Quinta Inn & Suites aan Peoria Street, waar ik een fraaie kamer kreeg op de vierde verdieping (Amerikaanse telling) waar ik me installeerde en keek naar de onweersbui die boven de bergen hing en heel westelijk Denver in het donker zette.

Onweer boven de bergen ten westen van Denver
Onweer boven de bergen ten westen van Denver

Lange dag, met voorspoedige vluchten en een vlotte reis zonder hindernissen.

Afgelegde afstand 11 mijl

Voor meer foto’s van deze vakantie klik hier (deel 1) of hier (deel 2) of hier (deel 3)

 vorigeterug naar bovenvolgende

Geef een reactie. Vragen, aanvullingen en tips zijn welkom!

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.