Mesa Verde National Park – woensdag 17 juli 2013

Vertrek van de stoomtrein naar Silverton

Quality Inn in Durango bood goede kwaliteit, zowel aan nachtrust en ontbijt, als aan vriendelijkheid. Ik vertrok na een goede nacht in westelijke richting, waarbij ik omreed door downtown. Voor vandaag zou Mesa Verde National Park de belangrijkste bestemming zijn. Maar eerst stopte ik in de buurt van het station van Durango.

Daar bleek een trein op vertrek te staan, waarop ik even wachtte. Deze historische stoomtrein pendelt tussen Durango en Silverton. Meerijden vormt een dagtrip. Je moet lang van te voren reserveren en kunt slechts in één richting meerijden met de trein. De andere richting word je per bus vervoerd naar het uitgangspunt.

Durango, vertrek van de trein naar Silverton
Durango, vertrek van de trein naar Silverton

Ik maakt geen gebruik van deze invulling van mijn dag, maar reed naar het westen om Mesa Verde National Park te bezoeken. Ik volgde Rt 160 tot de ingang van het park.

Mesa Verde National Park

Bij dit park werd voor het binnenrijden geadviseerd om het visitor center te bezoeken, dat buiten het eigenlijke park ligt. Dat was waarschijnlijk omdat daar aanvullende tickets verkocht werden voor excursies naar de verschillende monumenten en omdat men de bezoekers op het bestaan van het visitors center wilde attenderen.

Omdat ik niet meer dan een halve dag in het park wilde doorbrengen had ik geen kaartjes voor excursies nodig. Wel keek ik even in het visitor center rond naar de tentoonstelling en de zaken die te koop werden aangeboden. Ik kreeg een krant en een kaart van het park en reed daarna naar de echte ingang.

Ik mocht daar op vertoon van mijn jaarpas passeren en begon aan de lange rit naar de eerste bezienswaardigheden. Vanuit de vlakte klom de weg al slingerend de bergen in, met hier en daar prachtige uitzichten op de vlakte en op de weg zelf.

Mesa Verde National Park, de weg slingert omhoog, het park in.
Mesa Verde National Park, de weg slingert omhoog, het park in.

Cliff Dwellings

Ik kwam bij het museum, dat gebouwd is bij Spruce Tree House, een van de zogenoemde cliff dwellings. Dit zijn groepjes huizen die de Pueblo indianen hebben gebouwd onder overhangende rotsen, zodat ze beschermd waren tegen regen, maar ook tegen zon. Volgens de informatie zijn deze huizen rond 1200 al verlaten wegens toenemende droogte. De mensen die hier ooit woonden waren landbouwers. De nederzettingen laten zien dat ze daarnaast ook goede huizenbouwers waren. Dit ondanks het feit dat het museum deze mensen als primitieven en laagontwikkelden afschilderde.

Mesa Verde National Park, Spruce Tree House
Mesa Verde National Park, Spruce Tree House

Spruce Tree House is toegankelijk zonder gids. Over een wandelpad daalde ik af in de Canyon, die ik beneden overstak. Toen was het nog een korte klim naar de huizen. De huizen werden gebouwd over een cirkelvormig gat, waarvan men vermoedt dat dit een soort oervorm is. Het bezoek aan Spruce House gaf een goede indruk van de cliff dwellings.

Mesa Verde National Park, Spruce Tree House, kenmerkende cirkelvormige structuur als basis van de Cliff Dwellings
Mesa Verde National Park, Spruce Tree House, kenmerkende cirkelvormige structuur als basis van de Cliff Dwellings
Mesa Verder National Park, Cliff Dwellings
Mesa Verder National Park, Cliff Dwellings

Daarna reed ik de Mesa Top Loop en de Cliff Palace Loop, twee lussen voor de auto met verschillende stops waar je uit kunt kijken op meer rotshuizen en andere overblijfselen van de Pueblo’s. Dit nationale park is het enige in Amerika dat niet gewijd is aan natuur, maar aan culturele overblijfselen uit het verleden. Deze loops boden een goede indruk van het park. Er is nog een weg die naar Wetherhill Mesa leidt. Ik bekeek die niet, maar reed terug naar Far View Area, waar ik lunchte.

Via Cortez naar Goosenecks State Park

Daarna reed ik het park uit en vervolgde Rt 160 tot in Cortez. Het was de hele dag al fraai weer en nu, beneden op de vlakte was het echt warm. In Cortez volgde ik Rt 160 verder zuid tot op de splitsing met Rt 41. Geleidelijk veranderde het landschap en doken hier en daar de typische losstaande roodgekleurde rotsen op.

Op de grens van Colorado en Utah
Op de grens van Colorado en Utah

Ik volgde Rt 41 Colorado uit en Utah in. Daar veranderde het wegnummer in 162, verderop overgaand in 163. Ik volgde deze weg langs de San Juan River via Bluff tot vlak voor Mexican Hat. Daar sloeg ik rechtsaf een klein stukje 261 op. Ik moest dik 10 minuten wachten voor ik die weg op mocht, omdat men aan de weg bezig was met asfalteringswerkzaamheden.

Ongeveer een mijl na het oprijden van de weg sloeg ik linksaf de weg naar Goosenecks Statepark op. Na ongeveer 2 mijl bereikte ik dat parkje. Het bestaat uit een parkeerplaats met wat picknickbanken en een toiletje. Maar het bleek wel een geweldige locatie te zijn. Onder mijn voeten maakte de San Juan River hier een dubbele meander in een diepe Canyon met allemaal laagjes gesteente, zoals Grand Canyon. Goosenecks bleek steiler en veel smaller maar eveneens zeer de moeite waard.

Goosenecks State Park
Goosenecks State Park

Mexican Hat

Ik reed daarna naar Mexican Hat, waar ik een kamer had besproken in Hat Rock Inn. Ik kreeg een fraaie kamer aan de achterkant met uitzicht op de kloof van de San Juan. Het was hier heet, dik 35 C.

Mexican Hat
Mexican Hat

Mijn diner at ik bij Swingin Steak, een buitenrestaurant waar het vlees en de boterhammen geroosterd werden op een soort schommel boven een open houtvuur. Ze serveerden daar een goede maaltijd, die stevig geprijsd was.

Mexican Hat, Swingin' Steak Restaurant
Mexican Hat, Swingin’ Steak Restaurant

Mooie dag gehad, met 211 mijl achter de wielen.

Voor meer foto’s van deze vakantie klik hier (deel 1) of hier (deel 2) of hier (deel 3)

vorigeterug naar bovenvolgende

Geef een reactie. Vragen, aanvullingen en tips zijn welkom!

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.