Van Forks naar Port Angeles – vrijdag 13 juli 2018

Ontbijt in The Place, Forks

Ook deze nacht sliepen we heerlijk en ook deze morgen waren we vroeg wakker. We stonden op en maakten ons op gemak klaar voor de rit van Forks naar Port Angeles. Maar eerst gingen we ontbijten bij “The In Place”, vlak naast het motel. Pacific Inn was echt een motel oude stijl, waar je dus alleen kunt slapen. In de lobby kon je een kop koffie halen, maar verder werd er niets aan eten of drinken verstrekt.

Pacific Inn Motel, Forks. Van Forks naar Port Angeles
Pacific Inn Motel, Forks

“The In Place” bleek een Amerikaans restaurant te zijn met een uitgebreide ontbijtkaart waarop vooral veel gerechten met eieren prijkten. We bestelden een ontbijtje en lieten het eten ons heerlijk smaken. We waren niet de enigen die deze ochtend buitenshuis aten. Het restaurant was redelijk gevuld met mensen en er kwamen ook steeds mensen binnen terwijl wij daar zaten.

Ontbijt in "The In Place". Van Forks naar Port Angeles
Ontbijt in “The In Place”

Van Forks naar Cape Flattery

Na het ontbijt brachten we de spullen in de auto, leverden de sleutel van de kamer in en deden wat boodschappen bij de plaatselijke supermarkt. Daarna vulden we de tank van de auto met benzine, waarna we onze weg vervolgden over Rt. 101 richting het noorden. We reden tot bij Sappho en sloegen daar linksaf, Rt. 113 op in de richting van Clallam Bay, Sekiu en uiteindelijk Cape Flattery. Bij Sekiu konden we voor het eerst goed de straat van Juan de Fuca zien. Het was toen nog niet warm en er dreven nog nevels boven de huizen van het dorp.

Sekiu aan de Straat van Juan de Fuca
Sekiu aan de Straat van Juan de Fuca

De weg tot aan de kaap was prachtig. Steeds reden we in de buurt van het water, waarlangs de weg zich slingerend op en neer bewoog. Bij Neah Bay bereikten we het einde van de hoofdweg. Over een smallere weg reden we verder naar de parkeerplaats waar het pad naar Cape Flattery begon.

Wandeling naar Cape Flattery

Inmiddels was het in de zon al lekker warm geworden. We trokken onze loopschoenen aan en gingen op pad. Het pad was aangelegd door de Makah tribe, een Indianenstam die in dit gebied woont. Het pad voerde door regenwoud met de inmiddels bekende overdadige groei van varens en mossen. Op verschillende plaatsen, met name aan het eind, was het pad uitgevoerd als board walk en liepen we over een plankier dat in het bos was aangebracht.

Board walk naar Cape Flattery. Van Forks naar Port Angeles
Board walk naar Cape Flattery

Bij het eindpunt waren diverse uitkijkpunten, die we allemaal bezochten. De uitzichten over de Grote Oceaan en de kust waren overweldigend. De zee brak onophoudelijk op de rotsen, terwijl er niet eens veel wind was. Cape Flattery staat bekend om de zeevogels en zeezoogdieren die er te zien zijn. Vogels zagen we veel, walvissen, orka’s of andere zoogdieren hebben we niet gezien.

Uitzicht vanaf Cape Flattery. Van Forks naar Port Angeles
Uitzicht vanaf Cape Flattery

Van Cape Flattery naar Sol Duc Falls

We namen de tijd om uitgebreid rond te kijken en liepen toen terug naar de parkeerplaats. Daarna vervolgden we onze rit van Forks naar Port Angeles. We reden de weg terug tot in Neah Bay, waar we stopten voor lunch in Warmhouse restaurant. We aten daar een heerlijke maaltijd en gingen toen op pad om het hele eind terug te rijden naar Sappho.

Neah Bay. Van Forks naar Port Angeles
Neah Bay

Bij Sappho sloegen we linksaf en reden Rt 101 weer op. We volgden de weg tot de afslag naar Sol Duc. Daar bleek dat we voor de toegang van het National Park toch moesten betalen. We kochten een kaartje dat zeven dagen geldig bleef en reden de vallei in. Meteen waren we weer in het regenwoud en verbaasden we ons over de enorme plantengroei. Aan het einde van de weg parkeerden we op de parkeerplaats en maakten ons gereed om de wandeling naar Sol Duc Falls te maken.

Ook dit pad voerde ons door het regenwoud. We zagen wel wat verschillen met het bos op Cape Flattery. Zo stonden er hier meer hoge en dikke bomen en groeide er minder struikgewas, zodat het licht fraai door het bos speelde. Het was geen lange wandeling om bij de watervallen te komen en het uitzicht op het vallende water was de moeite van het tochtje meer dan waard. Wel was het licht erg hard, waardoor er sterke contrasten waren en het fotograferen niet makkelijk was.

Sol Duc Falls. Van Forks naar Port Angeles
Sol Duc Falls

Van Sol Duc Falls naar Port Angeles

Nadat we uitgebreid rondgekeken hadden, liepen we terug naar de parkeerplaats, stapten in de auto en reden weer naar Rt 101. Daar draaiden we rechtsaf om het laatste stuk van onze rit van Forks naar Port Angeles te rijden. We kwamen langs Lake Crescent, een prachtig blauw meer tussen de bergen. Daar hadden we wat oponthoud wegens wegwerkzaamheden, maar dat duurde niet langer dan een minuut of tien.

We bereikten Port Angeles en reden meteen naar de kamer die we via Airbnb hadden besproken. Na enig gezoek vonden we het huis en werden we verwelkomd door Bob, die ons de weg wees. We installeerden ons, maakten een kort praatje met Bob en Jodi en gingen op hun advies eten bij Downriggers Restaurant, met uitzicht over de haven van Port Angeles. Ze maakten daar een heerlijke fish en chips voor ons, die we ons goed lieten smaken.

We reden terug naar onze kamer en gingen niet al te laat slapen.

Mooie afwisselende dag, met opnieuw stralend zomerweer.

De route van vandaag. Afgelegde afstand 275 km
De route van vandaag. Afgelegde afstand 275 km

vorigeterug naar bovenvolgende

Geef een reactie. Vragen, aanvullingen en tips zijn welkom!

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.