Vanochtend reed ik om 8.20 uur thuis weg om in ‘s-Gravenpolder Jan Kodde op te halen, die me naar Brussel zou brengen. Het was mooi weer, een beetje bewolkt nog, maar de grote hoeveelheid bewolking van het begin van de week was verdwenen. Onderweg kwam ik moeders met kinderen tegen die op weg waren naar school. De basisscholen hadden nog geen vakantie.
Iets over half negen reden we in ‘s-Gravenpolder weg en na een vlotte reis stond ik een uurtje later te wachten om in te checken in Zaventem. Het was druk bij de balies en er waren veel mensen die vanochtend met United Airlines wilden vliegen. Na de gebruikelijke vragen over mijn bagage kon ik doorlopen naar de balie, waar ik vlot werd ingeschreven voor vlucht 951 naar Washington Dulles. Bij de douane was het ook vrij druk, maar de rij met passagiers met een EU paspoort was niet lang en schoot lekker op. Daarna kwam ik bij de security controle. Daar was het ook druk en het duurde bijna 10 minuten voordat ik daar doorheen was. Toch goed om op tijd thuis te vertrekken. Ik had nu nog tijd voor een koffie en wat rondkijken.
Het instappen begon op tijd en iedereen zat ook op tijd, al was er het nodige gedoe met enkele mensen die een identiek stoelnummer hadden gekregen. Al deze kleine problemen werden vlot opgelost en iets over twaalf konden we bij de gate vertrekken. Er waren nog wat vliegtuigen voor ons, zodat het ongeveer half een werd voor we konden vliegen. De captain vertelde toen meteen al dat we iets te laat in Washington zouden arriveren. De vlucht duurde korter dan gepland, maar door de vertraging zouden we toch later aankomen dan gepland.
De vlucht verliep voorspoedig. United maakte reclame met drie gangen maaltijden, ook in Economy Class. En dat kwam uit ook. Eerst kwam er een cracker met smeerkaas en een drankje. Bier en wijn waren dit keer voor het eerst gratis in Economy Class. Daarna kwam er een standaard vliegtuiglunch. Chicken or Pasta en tot slot een ijsje en dat was toch wel lekker. Ook verder was de verzorging zoals gebruikelijk.
We landden inderdaad iets te laat op Washington Dulles op terminal C. Daar is een douanepost gebouwd, zodat je in de terminal kunt blijven voor de grenspassage. De gebruikelijke beelden van slingerende rijen wachtenden tekenden zich hier af. Het proces verliep even vlot of traag als op andere luchthavens die ik kende en de beambten waren zakelijk op een licht vriendelijke manier.
Daarna moest ik tegen mijn verwachting in toch door de veiligheidscontrole. Kennelijk vertrouwde men de controle op buitenlandse luchthavens niet. Al met al duurde de hele afhandeling toch nog lang en ik begon al een beetje ongerust te worden of ik mijn aansluiting wel halen zou. Dat bleek niet nodig te zijn. Toen ik de veiligheidscontrole had gehad, liep ik in een minuut of 10 naar de gate, waar ze volop aan het instappen waren. Mijn handbagage kon niet mee in de cabine en werd alsnog ingecheckt.
De vlucht naar Denver vertrok op tijd en al gauw vlogen we in westelijke richting, eerst over een gevarieerd landschap met bossen, heuvels en wegen die lang niet allemaal langs de liniaal waren getrokken. Daarna werd de inrichting van het landschap steeds vierkanter en kwam de vlakte in zicht, waar de percelen kaarsrecht verkaveld zijn.
Boven de plains hingen hier en daar enorme buien die hoog boven het vliegtuig uittorenden. We vlogen daar steeds netjes omheen. Toch leverde dit nauwelijks vertraging op. Het vliegtuig landde op de geplande tijd in Denver.
Deze luchthaven is nog niet oud en ziet er fantastisch uit. Met een treintje werd ik van pier B naar de terminal vervoerd, waar de bagage aan zou komen. Ik moest daar even wachten, maar al gauw kwamen allebei mijn koffers aan. Daarna reed ik met de bus naar Budget, waar het ongebruikelijk weinig tijd kostte om mijn auto af te handelen. Ik mocht vertrekken in een Hyundai Elantra, nadat de medewerker slechts een halve poging had gedaan nog wat extra’s te verkopen.
Ik reed op gemakje naar Firestone, waar ik gereserveerd had bij Best Western, een goed motel waar ik twee jaar geleden ook een nacht geslapen heb. De service was nog niets veranderd en na een vriendelijke ontvangst kon ik mijn intrek nemen op de tweede verdieping, die hier derde vloer heet.
Voorspoedige reizen gehad, 33 mijl gereden in de VS.
Voor meer foto’s van deze vakantie klik hier: deel 1 / deel 2 / deel 3