Rhino and Lion Nature Reserve – woensdag 13 april 2011

Plannen maken bij het ontbijt

Voor vandaag hadden we een vaste afspraak: Ouderavond op de Rehobotskool van 18:00 tot 20:00 uur. Tot die tijd konden we onze dag zelf indelen. We begonnen met een voortreffelijk ontbijt van Wybe in onze lodge, waarbij alle gelegenheid was om gesprekken te voeren over allerlei onderwerpen. Daarna besloten we naar Rhino and Lion Nature Reserve te gaan, om alsnog leeuwen te zien.

Henk wilde deze dieren nog graag eens ontmoeten. In Pilanesberg hadden we ze gemist, waarschijnlijk omdat ze verstopt waren in het hoge gras. In Rhino and Lion was er een goede kans dat we ze zouden zien, omdat ze daar in een beperkte afgesloten ruimte leven en omdat ze vandaag gevoerd zouden worden.

Rhino and Lion Reserve

We verlieten de lodge langs de twee hekken en reden opnieuw naar het westen, richting Lanseria. De ingang van het park bevindt zich niet ver van de Rehobotskool. Na ca. 30 minuten bereikten we de poort, betaalden de toegangsprijs en reden het terrein op. Vergeleken met Lionpark, dat ik in 2009 bezocht, is dit park veel groter en uitgestrekter. Ook houdt men er meer dieren. De enige belangwekkende dieren die ontbreken zijn de olifanten en de giraffes. Deze hadden we allebei al in Pilanesberg gezien, dus alles wat we hier extra zouden zien zou meegenomen zijn.

Langs de goed onderhouden zandweg zagen we Warthogs, de knobbelzwijnen die naar het schijnt in staat zijn om een gevecht met een leeuw te winnen. Verder liepen daar heel wat struisvogels. Hier waren ze dichtbij en lieten zich rustig fotograferen, terwijl ze volop graszaad aten.

Warthog (knobbelzwijn) in Rhino and Lion Reserve, op de achtergrond enkele struisvogels
Warthog (knobbelzwijn) in Rhino and Lion Reserve, op de achtergrond enkele struisvogels

In het leeuwenverblijf

We reden naar het hek waardoor je het leeuwenverblijf binnenkomt, waarna we rondkeken of we ook leeuwen konden zien. Het omheinde gebied is behoorlijk groot en heuvelachtig en hoewel we elk weggetje afreden, zagen we de leeuwen niet.

Daarom gingen we een volgend hek door, waarna we in het gebied van de wilde honden kwamen. Door de afrastering heen zagen we witte leeuwen, die in weer een ander deel van het park wonen. De wilde honden liepen duidelijk zichtbaar rond, hoewel ze op een flinke afstand bleven, waardoor we ze alleen vanuit de verte konden fotograferen.

Hierna reden we naar het gebied waar jachtluipaarden (cheetahs) verblijven. We zagen er een stuk of zes, die in het gras zaten of heen en weer liepen over de paden.

Struisvogels in Rhino and Lion Reserve
Struisvogels in Rhino and Lion Nature Reserve

Voedertijd voor de leeuwen

Inmiddels was het bijna 1 uur in de middag, de tijd waarop de leeuwen zouden worden gevoerd. We verlieten het cheetah-kamp en reden terug naar het deel van het park waar de leeuwen verbleven. Op een grote open plek zou het voeren plaatsvinden en we zagen de leeuwen waar we eerder zo naar gespeurd hadden op gemak aan komen lopen.

We kozen een plek bij de voederplaats, waar we een goed uitzicht hadden en wachtten af wat er ging gebeuren. De zes leeuwen die in de kamp leven kwamen op gemak aangeslenterd, ze hadden dan ook nog een minuut of tien voordat het 13:00 uur was.

Rhino and Lion Nature Reserve. Leeuwen op weg naar de voederplaats
Rhino and Lion Nature Reserve. Leeuwen op weg naar de voederplaats

Toen het tijd was hadden alle leeuwen zich verzameld op de centrale plaats en kwam het truckje aanrijden. De dieren herkenden deze auto en renden het laatste stuk mee. De inzittenden duwden een half karkas van het bakje af, waarna de aanvoerder van de leeuwen begon te eten. De andere dieren moesten wachten en deden dat min of meer geduldig, onder gegaap en af en toe een fors gebrul.

Lunch en demonstraties bij het visitors center

We keken dit alles een poosje aan en omdat we zelf ook honger kregen reden we verder. We verlieten het leeuwenkamp en reden naar het visitors center van Rhino and Lion Nature Reserve. Daar waren een aantal kooien met kleinere dieren en een tent waar voedsel geserveerd werd.

We namen voor de eerste keer deze week een boerenwors. Dit is een soort rundersaucijs, die weinig verschilt van de worstjes die we hier eten. Het eten werd keurig geserveerd door Hendrik, een zwarte bediende die breed glimlachte toen we hem vertelden dat hij een naamgenoot van Henk was.

Krokodillen
Krokodillen

Na de lunch wandelden we rond om de kleinere dieren en de krokodillen te zien. We wachtten op de slangendemonstratie en op het rennen van de jachtluipaard. De demonstratie van de slangen werd uitgevoerd door een zwaargebouwde jongeman die in een wollig Engels allerlei wetenswaardigheden over diverse slangen te beste gaf en vervolgens over een angstwekkend doorbuigend laddertje afdaalde in de slangenkuil om nog enkele gifslangen te laten zien.

Slangendemonstratie in Rhino and Lion Nature Reserve
Slangendemonstratie in Rhino and Lion Nature Reserve

Demonstratie met de cheetah

Daarna was het de beurt aan de cheetah. Al op het eind van de slangenshow kwam hij aangewandeld, vergezeld van zijn zwarte begeleider. Na een inleidend praatje over de cheetah en over zijn capaciteiten werd het dier geacht te rennen achter een prooi die door een elektromotor over een aantal schijven over het veld werd getrokken.

Helaas voor ons had de cheetah niet veel zin om te rennen. Waarschijnlijk had hij niet genoeg honger om zich bovenmatig in te spannen. Daarnaast bleek duidelijk dat het dier wist hoe de prooi zou lopen. Bij de schijven hield hij zijn loopje in en wachtte tot het stuk vlees om het draaipunt heengetrokken was en weer langs kwam.

Al met al bracht deze demonstratie niet wat we er van verwachtten, hoewel de organisatie zich tevoren al voor teleurstellingen had ingedekt.

Demonstratie met cheetah in Rhino and Lion Nature Reserve
Demonstratie met cheetah in Rhino and Lion Nature Reserve

Vulture Road

Hierna zochten we de auto weer op en reden het park in. We zagen nog wat herten en struisvogels, maar de meest bijzondere dieren die we op dit ritje nog zagen waren de gieren. Over een kronkelig wegje genaamd Vulture Road, bereikten we een schuilhut. Vandaar uit was een enorme hoop karkassen te zien, waarop de gieren hun kostje bij elkaar scharrelen.

We hadden het idee dat alle dode dieren uit het park hier naar toe werden gebracht. Geen fris gezicht en ook de geuren waren niet aangenaam. We hebben hier niemand van de Partij voor de Dieren ontmoet en dat verbaasde ons zeer. Als ze ergens iets voor dieren kunnen betekenen is het hier wel. Hoewel, als de gieren die karkassen niet krijgen gaan ze dood. Het is eten of gegeten worden.

Gieren langs Vulture Road
Gieren langs Vulture Road

Maaltijd op de Rehobotskool

Nadat we dit tafereel bekeken hadden, reden we terug naar beneden en verlieten het park om in een halfuurtje naar Bryanston te rijden, waar we ons wat opknapten en even later de weg naar de Rehobotskool reden.

Vanavond zou het ouderavond zijn, waarop onze studenten hun werk van de afgelopen weken zouden presenteren. De avond begon met een gezamenlijke maaltijd waarvoor diverse ouders hadden gezorgd. Er was soep, er waren sandwiches en het was gezellig. Niet alleen de ouders, maar ook de kinderen waren present.

Na de maaltijd volgde eerst een lezing over de opvoeding van kinderen en de rol van belonen en straffen. Dit gebeurde in het Zuid-Afrikaans en we moesten alle zeilen bijzetten om het betoog te volgen. Zuid-Afrikaans lijkt op Nederlands, maar als er snel gesproken wordt, mis je nog wel eens een woord of een halve zin. Uit wat we hebben verstaan bleek dat de ideeën over belonen en straffen hier niet afwijken van wat we in Nederland horen.

Na de lezing werden er enkele praktische zaken geregeld. Dat verliep allemaal in een gemoedelijke sfeer, die versterkt wordt door de open deuren, waardoor het gesjirp van krekels hoorbaar was en waardoor zo nu en dan de schoolhond en de schoolkat naar binnen kwamen om poolshoogte te nemen.

Presentatie van het leerlingenwerk

Inmiddels werden de kinderen stilletjes achter het gordijn opgesteld op het podium. Nadat de besprekingen afgerond waren, werd het gordijn opengetrokken en stonden alle kinderen opgesteld om hun werk te presenteren. Onder leiding van onze studenten zongen ze het lied over de werelddelen, waarbij elk werelddeel in enkele kernwoorden werd getypeerd. Daarna was er tijd om de werkstukken te bekijken. In elke groep was over een werelddeel gewerkt. De jongste groepen werkten over Afrika, de ouderen keken naar Azië, Europa en Amerika.

Rehobotskool, presentatie van het leerlingenwerk onder leiding van onze studenten
Rehobotskool, presentatie van het leerlingenwerk onder leiding van onze studenten

Terug naar de lodge voor onze laatste overnachting

Voor de ouders was er nu gelegenheid om de leerkrachten van hun kinderen te spreken. Voor ons brak het moment van afscheid nemen aan. We groetten de bekenden en onze studenten en reden door het donker terug naar Bryanston voor de laatste nacht in ons verblijf. We hadden opnieuw een prachtige dag met mooi weer en veel indrukken van dit schitterende en wonderbaarlijke land.

vorigeterug naar bovenvolgende

Reacties zijn gesloten.