Self catering ontbijt in Lochinver
Voordat we vandaag aan de lange rit Lochinver – Lochcarron zouden beginnen gingen we eerst ontbijten. Nadat we heerlijk geslapen hadden in de stille en donkere kamer van Caisteal Liath stonden we op tijd op en maakten we ons klaar voor de dag. Daarna stapten we de gang op waar een buffet met ontbijtproducten klaar stond.
We maakten voor onszelf een lekker ontbijtje klaar waarin het eitje helaas ontbrak, omdat de gebruiksaanwijzing van de elektrische eierkoker zo ingewikkeld en onduidelijk was dat we afzagen van het koken van een ei.
Het ontbijt aten we met smaak op onze kamer op. Onze gastheer John hanteerde net als andere B&B’s in zijn omgeving dit concept. Gasten zorgen voor zichzelf met producten die worden verstrekt. Het spaart een eetzaal uit en een hoeveelheid werk in de ochtend.
Van Lochinver naar Ullapool
Nadat we ontbeten hadden pakten we in en leverden de sleutel in bij John. Afrekenen hoefde niet. Deze B&B laat het hele boekingsproces door Booking.com verzorgen, zodat de gastheer vrijwel geen rompslomp heeft aan de afhandeling van zijn kamerverhuur.
We reden het smalle weggetje uit naar Lochinver en gingen vandaar in zuidelijke richting op pad. Meteen buiten het dorp steeg de weg omhoog de heuvels in en voordat we 10 minuten gereden hadden waren we in een leeg en verlaten landschap waar hier en daar wat schapen liepen te grazen.
Net als gisteren volgde na een stijging kortere of langere tijd later een daling, waarna we bij water terechtkwamen. Het eerste schilderachtige plaatsje aan de Oceaan was Inverkirkaig, een groep huisjes aan een baai in volledige rust in het ochtendlicht.
Op onze route naar Ullapool zagen we meer van dit soort dromerige plaatsjes aan de kust, maar we kwamen ook door uitgestrekte heidevelden en reden geruime tijd langs een enorm binnenmeer waarvan we later ontdekten dat het Loch Lurgainn moet zijn geweest.
Ullapool
Na een uurtje rijden kwamen we aan in Ullapool, een schilderachtige plaats aan Loch Broom. Ullapool ligt aan het eind van de autoweg A 835, die Inverness met de westkust verbindt. Vanuit Ullapool vertrekt de veerboot naar Stornoway op Lewis and Harris. Dat brengt heel wat bedrijvigheid met zich mee. Toch bleek ook Ullapool geen enorme en bruisende stad te zijn, al liepen er wel wat mensen op straat.
We liepen langs de huisjes aan de waterkant, bekeken een paar (toeristische) winkels en gingen langs het water terug naar de auto. Daarna vervolgden we onze rit in de zuidoostelijke richting tot we iets voorbij Braemore naar rechts afsloegen om de kustroute naar Gairloch te rijden.
Corrieshalloch Gorge
Meteen na de afslag draaiden we de parkeerplaats van Corrieshalloch Gorge op. Bij een fraaie nieuw gebouw parkeerden we op de ruime parkeerplaats en kochten een parkeerkaartje, dat hier donatie heette.
We trokken onze wandelschoenen aan en begonnen aan de wandeling over het goed onderhouden pad. Langs enkele kleinere watervallen daalden we af naar een brug over de diepe kloof, die uniek schijnt te zijn voor Schotland.
Over de kloof is een brug gebouwd, berekend op maximaal 6 personen tegelijk. Dat geeft onbewust een beetje onzekere gedachten, maar wij konden er met een gerust hart overheen lopen, al dachten enkele honden van medewandelaars daar heel anders over.
Aan de andere kant van de kloof volgden we het pad een eindje verder tot een uitkijkplatform vanwaar we een goed zicht hadden op de kloof en de waterval waar deze wandeling voor is uitgezet, de Falls of Measach.
Nadat we op gemak rondgekeken hadden, liepen we terug naar het beginpunt van de wandeling terwijl we genoten van het bijzonder fraaie weer. Het was op deze wandeling mogelijk zonder jas te lopen, terwijl de zon uitbundig scheen en er alleen in de wind nog wat kou te voelen was.
Lunch bij Inverewe Gardens
Het café bij het bezoekerscentrum van Corrieshalloch Gorge verkocht wel wat etenswaren, maar de prijzen lagen dermate hoog dat we besloten een eindje verder te rijden. Dat is in de Hooglanden wel een beetje riskant, want de gelegenheden waar je eten en drinken kunt kopen zijn niet heel dik gezaaid en de openingstijden kunnen voor verrassingen zorgen.
De weg voerde ons naar het noordwesten langs het water en door de heuvels, met af en toe kleine nederzettingen met namen als Dundonell, Ardessie, Badcaul, First Coast en Drumchork, om er niet meer te noemen. In geen van deze plaatsen was een restaurantje of een café dat vandaag open was en maaltijden serveerde.
Nadat we Tournaig waren gepasseerd kwamen we bij een grote parkeerplaats, waar veel auto’s stonden en waar duidelijk iets te zien was. We zagen een bord waarop Inverewe Gardens + Café stond en concludeerden dat we hier wel zouden kunnen lunchen.
Nadat we de auto (betaald) hadden geparkeerd gingen we in het restaurant een lunch kopen, die we smakelijk opaten. Nadat we onze maaltijd ophadden keken we even rond in het winkeltje, maar voor een bezoek aan de tuin hadden we geen tijd. De informatie die we over de tuin lazen gaven ons de indruk dat een bezoekje zeer de moeite waard moet zijn.
Langs Loch Marree naar Applecross
We hadden nog een behoorlijk afstand af te leggen voordat we aan het eind van de etappe Lochinver – Lochcarron zouden zijn. We reden weg bij Inverewe Gardens en kwamen al snel bij Gairloch dat aan zee ligt. Daarna reden we geruime tijd langs een enorm meer met de naam Loch Marree.
De weg voerde ons langs Beinn Eighe een bergmassief ten zuiden van Loch Marree dat duidelijk veel toeristen aantrekt. Het was rondom dit natuurpark aanzienlijk drukker dan we de laatste dagen gewend waren geweest.
Ook toen we de afslag naar Applecross genomen hadden bleef het druk met auto’s, campers, motoren en agrarisch verkeer. We bereiden ons al voor op een aantal lastige mijlen tot in Applecross, maar nadat we Inverbain gepasseerd waren, werd het veel rustiger en konden we ongestoord doorrijden, op een enkele tegenligger na.
Applecross
Applecross is de naam voor het hele schiereiland, maar vaak wordt het dorpje onderaan de Applecross Pass met de naam Applecross aangeduid. Voordat we het dorp bereikten stopten we even bij Applecross Sands, een aardig zandstrandje, waar we een kop koffie dronken voordat we aan de pasweg zouden beginnen.
Een eindje voorbij Applecross Sands hadden we een mooi uitzicht op het dorp dat vaak met de naam Applecross wordt aangeduid. Net als eerder Lochinver en Ullapool lag dit dorp er prachtig bij met de witte huisjes aan de blauwe zee.
Applecross Pass
Aan het begin van het dorp Applecross draaiden we na een sanitaire stop de pasweg op die ons in Lochinver zou brengen. Deze pas, die ook bekend staat onder de naam Bealach na Ba was tot 50 jaar geleden de enige weg die de westkust van het schiereiland Applecross met de rest van Schotland verbond.
Het smalle wegje ligt op de plaats waar vroeger een pad lag dat door veedrijvers werd gebruikt om de berg over te steken. Nu is het naast een nog steeds belangrijke verbinding tussen twee gebieden vooral een toeristische attractie. Ook hier prezen we ons gelukkig dat we niet in juli of augustus hier hoeven rijden. Het was nu relatief rustig en we hoefden maar enkele keren uit te wijken voor tegenliggers.
Op pashoogte stapten we even uit om foto’s te maken. Het was prachtig helder weer, maar de loeiende wind, die kenmerkend is voor deze pas, maakte lang buiten zijn niet echt aangenaam. Aan de andere kant van de berg reden we op gemak naar beneden. Het uitzicht over Loch Kishorn en de dorpen aan de overkant was prachtig. Later hoorden we dat we de beste rijrichting hadden gekozen. Andersom rijden levert minder fraaie uitzichten op.
Van Kishorn naar Lochcarron
In Loch Kishorn zagen we bedrijvigheid die we de afgelopen dagen al vaker hadden gezien: een faciliteit waar booreilanden worden gebouwd of onderhouden en diverse zalmkwekerijen.
Lochcarron
Na een ritje van enkele mijlen bereikten we Lochcarron, dat aan het water van het gelijknamige Loch ligt. Na enig zoeken vonden we de B&B waar we een overnachting hadden geboekt. Anne, de gastvrouw en eigenares van Chuillin ontving ons bijzonder hartelijk en bracht ons naar een prachtige slaapkamer in haar mooie huis. Het uitzicht over het meer vanaf haar terras was schitterend.
Nadat we onze spullen hadden binnengebracht gingen we op zoek naar een gelegenheid om iets te eten. We kozen voor een van de drie restaurants, het Lochcarron Hotel. Daar serveerde men ons een heerlijke maaltijd, die we met uitzicht op het meer opaten.
Na het diner reden we terug naar Chuillin, waar we nagenoten van deze lange dag met veel indrukken.
Afgelegde afstand: 271 km
