Afscheid van Burntisland
Vanmorgen stonden we na een goede nachtrust niet bijzonder vroeg op. Voor vanmorgen voorspelde men regen, terwijl men verwachtte van het vanmiddag droog zou worden. Voor een stadsbezoek aan Edinburgh hoefden we ons dus niet te haasten, tenzij we drijfnat wilden worden van de regen.
We ontbeten op gemak en gingen daarna alles inpakken voor vertrek. We brachten onze spullen in de auto en ruimden het huisje op. Daarna keken we nog even goed rond of we niets hadden laten liggen. We schreven een paar lovende regels in het gastenboek, stuurden de beheerder een berichtje dat we zouden vertrekken en trokken de deur achter ons dicht.
We reden Burntisland uit en gingen, net als gisteren, in westelijke richting tot we bij Queensferry de weg naar de brug over de Firth of Forth opdraaiden. We wilden vandaag over de langzaamverkeersbrug rijden, maar deze brug was afgesloten, zodat we opnieuw over de snelweg richting Edinburgh reden.
Van Edinburgh Airport naar Princess Street
We reden naar Islington Park & Ride bij het vliegveld van Edinburgh, waar we gratis parkeerden en ons wandelschoeisel aantrokken. Het regende nog steeds een beetje. We besloten geen paraplu mee te nemen omdat er beter weer werd verwacht binnen enkele uren.
We kochten een billijk geprijsde dagkaart voor het openbaar vervoer in Edinburgh, waarmee we de hele dag met bussen en trams zouden kunnen reizen, en liepen naar de tramhalte.
Na enkele minuten kwam de tram voorrijden, die ons naar het centrum van de stad zou brengen. Het ritje duurde ruim 20 minuten. Aanvankelijk reden we over een vrije trambaan. We deden diverse haltes aan, waaronder enkele die ook door Scotrail met treinen worden bediend.
De laatste mijlen reden we met de tram door de straten van de stad, waardoor het tempo een stuk lager was dan in het begin van de rit. Bij de halte Princess Street stapten we uit en begonnen aan de wandeling naar de hoofdstraat, The Royal Mile genaamd.
Grassmarket
Nadat we uit de tram waren gestapt, schrokken we van een salvo van kanonschoten, die over Princess Street daverden. Ik wist dat er elke dag vanaf Edinburgh Castle één kanonschot wordt afgevuurd om aan te duiden dat het 1 uur ’s middags is. Maar dit was meer dan een schot en het was nog lang geen 1 uur. Later ontdekten we dat ze op 6 mei een saluut van 21 schoten afvuren ter gelegenheid van Coronation Day.
Onder het gebulder van de kanonnen liepen we omhoog in de richting van de imposante Assembly Hall, die het gezicht van dit deel van Edinburgh bepaalt als je vanuit de Nieuwe Stad naar de Royal Mile loopt.
We liepen via The Mound omhoog, staken de Royal Mile over en sloegen even later rechtsaf naar beneden om op The Grassmarket te komen. De bochtige afdaling zag er glimmend uit in de regen die nog zachtjes neerviel, terwijl veel toeristen hier selfies van zichzelf maakten en elkaar op de foto zetten.
We bekeken enkele winkels van binnen, waar vooral tweed en cashmere werd verkocht. Niet veel later ontdekten we dat dat de belangrijkste producten zijn die in de toeristenwinkels worden verkocht.
We besloten eerst te lunchen omdat het lunchtijd was en de regen nog steeds zachtjes neerdaalde. In een pub aan Grassmarket aten we een soepje en een salade, waarna we op zoek gingen naar Greyfriars Church.
Greyfriars Bobby
Na de lunch regende het nog een beetje, maar we gingen toch op weg naar Greyfriars Church, een belangwekkende kerk, die vlakbij Grassmarket staat. Voordat we bij de kerk aankwamen zagen we het beroemde beeld van Greyfriars Bobby, een terriërtje met een aandoenlijke geschiedenis.
Het verhaal gaat dat een skyeterriër veertien jaar lang waakte bij het graf van zijn overleden baasje. Dit gebeurde in het midden van de 19e eeuw. Bij het koffiehuis, nu de pub, werd dagelijks een maaltijd voor hem klaargezet. Toen het hondje zelf stierf werd hij net buiten de poort van het kerkhof begraven. Kort erna plaatste men het bronzen beeldje voor het koffiehuis.
Greyfriars Kirk
We liepen naar Greyfriars Kirk en gingen de kerk binnen. In deze kerk werd in 1638 The National Convenant getekend, waardoor de kerk in Schotland los kwam te staan van het staatshoofd. Daarnaast werden in dat document ook rechten voor de bevolking omschreven en toegekend, iets wat van groot belang is geweest voor de verdere ontwikkelingen in de Schotse geschiedenis.
In de kerk bekeken we een tentoonstelling met een replica van The National Covenant en verschillende voorwerpen uit de rijke geschiedenis van deze kerk.
Nadat we de kerk bekeken hadden, gingen we naar buiten waar het inmiddels droog was. We liepen terug langs de hoofdweg in de richting van de Royal Mile.
Castle Hill
We sloegen linksaf de Royal Mile op en liepen op gemak in de richting van Castle Hill, waar het beeldbepalende Edinburgh Castle staat. The Royal Mile is een lange rechte straat, met vooral in de buurt van het kasteel veel winkeltjes die bijna allemaal hetzelfde verkopen.
Niet alleen de winkeltjes en de grote drukte bepaalden het toeristische karakter van The Royal Mile, ook de aanwezigheid van een doedelzakspeler in vol ornaat droeg bij aan de sfeer die deze straat uitstraalde.
Toen we bij het kasteel aankwamen zagen we dat er volop gebouwd of verbouwd werd. Wat de bedoeling van deze activiteiten was hebben we niet achterhaald. Ook ontdekten we dat het kasteel vandaag niet meer te bezoeken was. Alle kaartjes voor vandaag waren uitverkocht.
We bekeken het uitzicht vanaf deze heuvel en zagen onder andere hoe een van de stukken geschut die om 12:00 uur waren afgevuurd werd weggereden vanuit het kasteel, de stad in.
St Giles’ Cathedral
We liepen terug naar het oosten over de Royal Mile tot we bij St Giles’ Cathedral kwamen. De oudste kerk van Edinburgh valt niet echt op in het straatbeeld. Wat dat betreft maken de Engelse kathedralen meer indruk.
We gingen de kerk binnen en liepen een rondje door de ruimte. Ook het interieur was veel eenvoudiger en op kleinere schaal dan de kathedralen die we eerder in Engeland bezochten. John Knox, die we kenden uit de kerkgeschiedenis, heeft in deze kerk gepreekt. Ergens in het gebouw zagen we een standbeeld van Knox, maar verder wordt er aan deze reformator van Schotland niet veel aandacht besteed in St Giles’.
We liepen de kerk uit en gingen verder in oostelijke richting tot we bij North Bridge kwamen, waar we in noordelijke richting liepen om in de Nieuwe Stad te komen. Terugkijkend zagen we St Giles’ Cathedral staan aan de Royal Mile, met een mooie boom in voorjaarstooi ervoor.
New Town
We liepen North Bridge over en staken daarmee de spoorlijn en het station over om in New Town terecht te komen. Deze uitbreidingswijk van Edinburgh werd eind 18e eeuw ontwikkeld en midden 19e eeuw voltooid. Het stratenplan is strak en symmetrisch ontworpen en de wijk straalt een deftige rust uit door de brede wegen en de fraaie gebouwen.
Aan de rand van de wijk liepen we voorbij de ingang van Balmoral Hotel, een chique hotel met een grijnzende portier in authentieke kleding. De verzameling potten met bloeiende planten droegen bij aan de deftige uitstraling van dit hotel.
In New Town, waar veel standbeelden staan, liepen we op gemak naar The Dome. In dit voormalige bankgebouw is nu een restaurant gevestigd. Het enorme gebouw in klassieke stijl aan George Street zag er prachtig uit. We gingen binnen en vroegen of er een tafeltje beschikbaar was waar we wat konden drinken. Dat bleek mogelijk te zijn en we werden naar de grote zaal onder de koepel gebracht om een kop thee te drinken.
Terug naar Islington
Nadat we op gemak gepauzeerd hadden in dit fraaie restaurant, liepen we door New Town verder naar de halte van de tram aan Princess Street, waar we wachtten tot de tram naar Islington zou arriveren. Vanaf Princess Street hadden we een mooi uitzicht op Edinburgh Castle, waarvandaan vanmorgen de salvo’s kanonvuur ons begroetten.
Het was druk op dit tijdstip van de middag. Bussen en trams reden af en aan, met daartussen taxi’s en particuliere auto’s. We zagen een enkele fietser en veel voetgangers.
Na een minuut of tien wachten kwam de tram die ons in een klein halfuur terug bracht naar Park & Ride Islington, waar we onze auto opzochten.
Spylaw Bank House
We gingen op weg en reden in een minuut of tien naar Spylaw Bank House, een karakteristiek Georgian huis, waar we hartelijk ontvangen werden en de Master Bedroom kregen om de nacht door te brengen.
Nadat we ons geïnstalleerd en wat opgefrist hadden, gingen we naar Kinleith Mill, een pub in de buurt van onze B&B. Daar aten we onze laatste pubmaaltijd van deze vakantie. We kregen een goede maaltijd, een hamburger en een laatste pie, waarna we terugreden naar Spylaw Bank House, waar we op tijd gingen slapen.
Mooie dag met steeds beter weer en heel veel indrukken.
Afgelegde afstand: 44 km
