Vertrek uit Lochcarron
Vannacht sliepen we heerlijk in het rustig gelegen huis van Anne. Voordat we vertrokken voor de trip Lochcarron – Fort William genoten we van een heerlijk ontbijt dat ze voor ons klaarmaakte. Voor het eerst deze vakantie logeerden we in een ‘echte’ B&B. We kregen het ontbijt geserveerd in de eetkamer waar de gastvrouw zelf ook gebruik van maakt.
Na het fantastische ontbijt pakten we in en maakten ons gereed voor vertrek. Nadat ik de meeste spullen in de auto had gebracht namen we afscheid van onze vriendelijke gastvrouw en vertrokken we in de richting van het water, waarlangs de hoofdweg loopt.
Beneden gekomen tankten we de auto af en daarna gingen we echt op pad voor de lange rit naar Fort William.
Plockton
Onze eerste stop op deze dag was Plockton, een pittoresk dorp dat aan hetzelfde Loch Carron ligt als waar we vannacht de nacht hadden doorgebracht. Via enkele smalle weggetjes kwamen we in dit stille dorpje aan, waar we even rondkeken bij de haven. Het was eb en de vissersscheepjes waren drooggevallen op de bodem van het meer.
Over de Skye Bridge naar Isle of Skye
Van Plockton was het niet ver naar Kyle of Lochalsh, waar de Skye Bridge het eiland Skye met het vasteland van Schotland verbindt. Op de brug en de eerste mijlen erna was het behoorlijk druk met verkeer. Iedereen die Skye op of af wil moet deze brug passeren. Nadat we Waterloo gepasseerd waren was het verkeer al aardig verdund al bleef het de hele dag tamelijk druk onderweg.
Het Isle of Skye is ongeveer drie keer zo groot als Texel en kent een diversiteit aan landschappen die je elders in de Hooglanden op veel plaatsen aantreft. Onderweg naar Portree, de hoofdplaats van het eiland, zagen we forse bergen, heidevelden, landbouwgebied en kleine nederzettingen. Ook hier is de zee nergens ver weg.
Portree
Tegen de middag arriveerden we in Portree, dat de belangrijkste en grootste plaats op Skye is. We parkeerden de auto en liepen een rondje door het overzichtelijke centrum, waar veel mensen ons vergezelden.
We namen een lunch in The Isles Inn, een pub die zich strikt aan de openingstijden hield, zodat we nog even moesten wachten voordat we een tafeltje kregen.
Na de lunch gingen we verder met de auto en reden het schiereiland Trotternish op. Dit is de meest oostelijke uitloper van het eiland Skye.
The Quiraing
We reden langs de kust tot het plaatsje Garafad, waar we de Quiraing zagen liggen. Deze bergketen is in het verleden ingestort in een soort afschuiving waarvan de ‘brokstukken’ nog duidelijk te zien zijn. Bij het kerkje van Garafad konden we de hele keten overzien.
Een klein stukje verderop begon de pasweg die net als de bergrug Quiraing genoemd wordt. We sloegen linksaf het smalle weggetje op en begonnen aan de klim naar de pas.
Quiraing pasweg
Aan het begin van de weg omhoog konden we even stilstaan om een mooi plaatje te schieten van de bergstorting. Daarna hadden we alle aandacht bij de weg nodig. Het was hier veel drukker dan gisteren op Applecross Pass. En niet iedereen manoeuvreerde even handig langs de uitwijkplaatsen.
Bovenop de pas stopten we even om rond te kijken. Vanaf de grote parkeerplaats zijn fraaie wandelingen te maken tussen de verschillende delen van de berg door, maar daarvoor ontbrak ons de tijd. Door het fraaie weer van deze dag konden we het geheel wel overzien en zag alles er prachtig en fris uit.
Via Uig en Portree terug naar de Skye Bridge
We reden de pas aan de andere kant af tot we in Uig kwamen. Uig is een heel klein plaatsje zonder echte dorpskern. Het opvallendste element in dit dorp is de aanlegsteiger van de boot naar het eiland Harris, waar nu niets te zien was omdat de boot onderweg was.
Vanaf Uig voerde een goede weg ons terug naar Portree waar we rechtsaf sloegen in de richting van Kyle of Lochalsh. Tomtom wilde ons via een veerdienst in de richting van Fort William brengen, maar wij besloten over de weg te gaan.
Van Kyle of Lochalsh naar Fort William
De route ging over de A87 in oostelijke richting. We reden steeds door een berglandschap, waarbij de weg zich in het dal tussen de bergen door kronkelde en vaak langs een groter of kleiner Loch liep. De af te leggen afstand was nog ongeveer 75 mijl en op dit soort wegen betekent dit een reistijd van bijna twee uur.
Bij Invergarry sloegen we af naar het zuiden en rede we vrijwel recht op Fort William aan, al liep de weg niet als langs een liniaal getrokken. Toen we Spean Bridge naderden kwam het Ben Nevis massief in zicht. Ben Nevis is de hoogste berg van het Verenigd Koninkrijk en hij was vandaag prima te zien, wat uitzonderlijk bleek te zijn. Later lazen we dat de top van de berg 355 dagen per jaar in de wolken zit.
Het was nu niet ver meer naar Fort William, al konden we de laatste 7 mijl niet opschieten omdat er een snelheidsbeperking gold in verband met een mountainbikewedstrijd.
Cruachan Hotel
In Fort William namen we onze intrek in het Cruachan Hotel, een flink hotel gebouwd rondom een kasteelachtig pand. We kregen een kamer in de nieuwbouw op de derde verdieping met uitzicht op het meer.
In het restaurant aten we een prima diner, waarna we uitrustten en nagenoten van opnieuw een prachtige dag in de Schotse Hooglanden.
Mooie dag!
Afgelegde afstand: 335 km
