Mount Evans – vrijdag 12 juli 2013

Op zoek naar America the Beauty Annual Parkpass

Vannacht sliep ik goed hoewel ik wel een paar keer wakker werd. Het onweer dat gisteravond boven Denver hing, dreef af en in de hotelkamer was het lekker stil. Om 6.15 uur was ik klaarwakker en stond ik op. In de ontbijtzaal waren de gebruikelijke producten beschikbaar: wafels, cornflakes, Amerikaanse broodjes en ook wat hartige gerechten. Het was nog niet druk in de eetzaal. Na het ontbijt pakte ik in en vertrok. Vandaag wilde ik een rondje door de Rocky Mountains rijden met een bezoek aan Mount Evans.

Ik reed door de ochtendspits naar een Walmart waar ik wat inkopen deed. Helaas verkochten ze daar geen schuimplastic koelboxjes. Daarvoor moest ik dus nog even verder kijken. Het was nu al aardig warm en de komende weken zou ik vast en zeker nog meer heet weer meemaken. Twee jaar geleden had ik veel plezier van zo’n koelertje gehad om flessen water en blikjes frisdrank koel te houden.

Daarna reed ik naar Denver Federal Center, een complex met overheidsgebouwen en -diensten. Ik had op Internet gevonden dat ze daar een map-store hebben, waar ze de “America the Beauty Annual Parkpass” verkopen. Die pas zou ik vandaag al kunnen gebruiken, echter bij Mt. Evans zou de pas niet te koop zijn. Ik moest hem dus van te voren aanschaffen. Na controle van mijn paspoort en rijbewijs mocht ik het enorme complex oprijden en volgde ik de aanwijzingen naar Building 810. De beambte in de winkel was bijzonder vriendelijk en verwerkte mijn bestelling met militaire precisie.

Op weg naar Sqaw Pass
Op weg naar Sqaw Pass

Mount Evans Scenic Byway

Ik verliet dit complex en zette koers naar het westen. Ik volgde Interstate  70 tot de afslag naar Rt 74. Daar kocht ik in een benzinestation een koelboxje en een zak ijs. Na enkele mijlen op Rt 74 sloeg ik rechtsaf Rt 103 Sqaw Pass Road op. Na twee mijl werd ik een detour opgestuurd omdat men een heel stuk van de pasweg opnieuw aan het asfalteren was. Ik reed verder door een fraai landschap met veel naaldbomen en mooie doorkijkjes op de Rocky Mountains inclusief toppen waarop nog sneeuw lag.

De weg klom steeds hoger en vlak na het hoogste punt sloeg ik linksaf de Mt Evans Scenic Byway op. Op vertoon van mijn Annual Pass kreeg ik een kassabonnetje tegen de vooruit geplakt, waaruit bleek dat ik recht had om te parkeren op de zogenoemde Fee Areas. De weg zelf was tolvrij, maar alle plaatsen waar je kunt parkeren waren wel betaald. De weg is 14 mijl lang en klom eerst door het bos en later door een veel kaler landschap.

Mount Evans Road
Mount Evans Road

Het was behoorlijk druk op deze vrijdag. Overal reden auto’s, motoren en ook nog al wat fietsen omhoog en omlaag. De weg bleek geheel verhard met asfalt en overal breed genoeg om elkaar te passeren, al leek het soms aan de smalle kant. Er stonden geen relingen en sommige mensen waren duidelijk bang en reden midden op de weg. Hier en daar liepen schapen en ook zag ik marmotten.

Mount Evans, parkeerplaats op de top
Mount Evans, parkeerplaats op de top

Op de top van Mount Evans

Bovenop de berg was een parkeerplaats. Daar zette ik de auto aan de kant en liep het laatste stukje naar de top op gemak omhoog. Ik bevond me op 14.130 voet, dat is 4.307 meter. Zo hoog had ik nog niet eerder gelopen. Klein Matterhorn, waar ik wel eens geweest ben, blijft daar nog ruim 500 meter onder…

De lucht was hier uiteraard behoorlijk dun en dat zorgde er voor dat ik zeer op gemak liep. Het uitzicht was fantastisch, hoewel lang niet scherp. Aan de ene kant kwam dat door de warmtenevel, aan de andere kant ook door de opkomende buien. De lucht was niet stabiel, onderweg naar boven had ik al wat spetters op mijn voorruit gezien en ook hier was het maar net droog.

Mount Evans, het pad naar de top
Mount Evans, het pad naar de top
Mount Evans, zicht vanaf de top, er komt regen aan...
Mount Evans, zicht vanaf de top, er komt regen aan…

Ik keek rond en maakte foto’s. Daarna liep ik terug naar de parkeerplaats en keek daar nog even in de ruïnes van Crest House dat ooit als restaurant en souvenirshop had dienstgedaan. Daar liepen schapen en marmotten rond die zich eenvoudig lieten fotograferen.

Schapen op Mount Evans
Schapen op Mount Evans

Langs Summit Lake en Echo Lake terug naar beneden

Ik ging terug naar de auto en begon aan de 14 mijl naar beneden. Onderweg stopte ik bij Summit Lake, waar een parkeerplaats was. Een fraai meertje aan de voet van de bergen nodigt normaal gesproken uit tot een wandeling. Maar het weer verslechterde snel en het begon ook hier te regenen. Ik maakt snel wat foto’s en reed toen verder omlaag.

Summit Lake, gezien vanaf Mount Evans
Summit Lake, gezien vanaf Mount Evans

In het restaurant annex souvenirshop bij Echo Lake at ik een hamburger voor lunch en daarna reed ik door de regen over Rt 103 naar Idaho Springs. Ik volgde de snelweg een klein stukje. Net voorbij de tunnels, die ze aan het verbouwen waren, sloeg ik af in de richting van Central City. Dat bleek een historisch mijnwerkersstadje te zijn dat nog steeds gekenmerkt wordt door uitgaansgelegenheden en casino’s.

Nederland in Colorado

Op een T-splitsing sloeg ik linksaf in de richting van Nederland. Het landschap was zeer heuvelachtig en de weg kronkelde en steeg en daalde voortdurend. Het was af en toe droog, maar de meeste tijd viel er meer of minder regen. Duidelijk te zien was dat het eerder ook al gestortregend had. Hier en daar was de modder uit de bermen de weg op gespoeld.

Nederland, Colorado, in nevel en regen
Nederland, Colorado, in nevel en regen

Ik bereikte Nederland, dat een heel klein dorpje bleek te zijn, waar niet veel te zien was, zeker met dit regenachtige weer. Ik koos daarom de weg richting Boulder die me door de fraaie Boulder Canyon voerde. Dit was een echte canyon met steile wanden, een bruisende beek en een kronkelende weg.

Boulder Canyon
Boulder Canyon

Via Boulder naar Longmont

Helaas regende het voortdurend tot ik in Boulder kwam, zodat het geen weer was om eens uit te stappen. Boulder had een aardig en levendig centrum met winkeltjes en restaurants. Er waren heel wat fietsers in het verkeer te zien en veel mensen die over de trottoirs liepen. Ik reed verder in de richting van Longmont, dat ook een aardige hoofdstraat bleek te hebben.

Longmont Firestone Inn
Longmont Firestone Inn

Een eindje buiten Longmont vond ik onderdak in Firestone Best Western. Inmiddels was het wel droog, maar bleef het dreigend en hier en daar onweerde het nog. Ik ging opnieuw op tijd naar bed, de acht uur tijdsverschil bleken niet in een dag te overbruggen…

Afgelegde afstand: 117 mijl

Voor meer foto’s van deze vakantie klik hier (deel 1) of hier (deel 2) of hier (deel 3)

vorigeterug naar bovenvolgende

Geef een reactie. Vragen, aanvullingen en tips zijn welkom!

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.