Ontbijt in Sunwapta Falls Lodge na een regenachtige nacht
Toen ik vanmorgen om kwart over zes even wakker was hoorde ik het regenen op het dak van de cabin waar we heerlijk geslapen hebben. Het was toen nog te vroeg om op staan, maar toen het om half acht nog regende zijn we toch maar uit bed gegaan. Buiten zag alles er grijs uit en de lucht was zwaar bewolkt. We vroegen ons af of we dit weer zouden houden op onze rit van Sunwapta Falls naar Jasper. We haastten ons niet en ik schreef nog wat aan een blog voordat we gingen ontbijten.
Het ontbijt werd geserveerd in het restaurant van Sunwapta Falls Lodge en bestond uit de gebruikelijke Noord-Amerikaanse gerechten. We bestelden een ontbijt met ei en namen er een vruchtensalade bij. Daarna gingen we op gemak onze spullen bij elkaar zoeken en in de auto brengen. Rond half elf checkten we uit en gingen we op pad in de richting van Jasper.
Vervolg van Icefields Parkway
Een beer (Ursus Americanus)!!
Gisteren en eergisteren hadden we elkaar steeds gevraagd vooral goed uit te kijken naar beren en andere wilde dieren en nu, op deze regenachtige morgen, zag Marianne opeens een beer naast de weg. We keerden meteen om en reden een stukje terug. Een zwarte beer was bezig om de bessenstruiken af te struinen en hij stoorde zich daarbij totaal niet aan ons en de andere toeschouwers die toestroomden. Het was een indrukwekkend gezicht om dit grote dier bezig te zien aan de kost te komen. Hij ging van struik tot struik en hogere takken haalde hij naar zich toe met zijn poot om er zodoende beter bij te kunnen.
Athabasca Falls
Na deze onverwachte en indrukwekkende ontmoeting reden we verder tot we bij Athabasca Falls kwamen. Daar was het inmiddels droog en liet de zon zich zelfs voorzichtig zien. We wandelden naar het viewpoint en bekeken de waterval van alle kanten. Het was een mooi gezicht om die grote hoeveelheden water door de betrekkelijk nauwe kloof omlaag te zien storten. Door de zonneschijn was er een fraaie regenboog zichtbaar boven de waterval. We waren hier, net als op de andere viewpoints, niet alleen. Af en toe was het zelfs een beetje dringen, vooral op de bruggetjes.
Geraldine Fire Road
Nadat we de waterval goed bekeken hadden reden we de onverharde Geraldine Fire Road op. Aan het einde van deze weg door het bos zou er de mogelijkheid zijn om naar Geraldine Lookout te lopen. Na ca. 5 kilometer kwamen we op het eindpunt aan. Daar was een groep mannen zich aan het voorbereiden op een trektocht met twee overnachtingen. We maakten even een praatje en besloten de wandeling naar het uitkijkpunt niet te lopen omdat deze 3 à 4 uur in beslag zou nemen en het weer er nog steeds niet gunstig uitzag.
Laatste stukje van Sunwapta Falls naar Jasper
We keerden om en reden dezelfde weg terug naar beneden. Onderaan draaiden we linksaf de Icefields Parkway weer op om het laatste stuk naar Jasper te rijden. Toen we een eindje verder stopten om foto’s te maken zagen we dat we een goede beslissing hadden genomen om niet te gaan wandelen: boven het gebied waar Geraldine ligt, hingen donkere wolken, waaruit duidelijk regen viel.
Bij dit viewpoint hoorden we mensen tegen elkaar vertellen dat er richting Jasper een beer was gezien. Toen we een eindje verder waren gereden zagen wij hem ook. Nu aan de andere kant van de weg. Ook deze beer deed zich tegoed aan de bessen die langs de weg groeiden en hij mocht zich verheugen in een flinke belangstelling. We keken even toe en reden verder toen het begon te gieten van de regen.
Lunch in Jasper
We waren nu niet ver van Jasper meer vandaan en reden daar eerst heen omdat het tijd was om te gaan lunchen. In het dorp gingen we op zoek naar een Tim Hortons, die hier in een winkelstraat verstopt bleek te zijn. We parkeerden de auto en liepen naar het restaurant waar het behoorlijk druk was. Toch slaagde het personeel erin vlot een lunch klaar te maken en slaagden wij erin een tafeltje te vinden en de lunch met smaak op te eten. We wisselden ondertussen wat appjes uit met familieleden in Nederland voor wie het nu avond was. Daarna liepen we terug naar de auto en besloten naar Pyramid Lake te rijden, nadat we getankt hadden.
Pyramid Lake
Via een fraaie bosweg kwamen we bij het meer, waarin een klein eiland ligt dat via een brug bereikbaar is. We liepen het rondje over het eiland, waarbij we enkele fraaie uitzichten hadden op de omringende bergen. Er was een bruidspaar dat dit eilandje gekozen had voor de trouwreportage. Het leek ons een frisse bedoening om in feestkleding foto’s te maken bij temperaturen rond de 10 graden Celsius.
Marmot Basin
We reden terug naar Jasper en besloten nog naar Marmot Basin te rijden. Dit is een skigebied net buiten Jasper te bereiken via de weg die naar Mount Edith Cavell leidt. Omdat de weg naar Edith Cavell dicht was i.v.m. renovatie konden we daar niet heen. We reden het dorp uit en de bergweg op, maar het was overal zo bewolkt en nevelig dat we weinig meer van de omgeving zagen dan bossen met veel dode bomen. Er waart een ziekte rond door de bossen van Jasper Ntl. Park die overgebracht wordt door een kever of tor. Er is weinig of niets aan te doen dan de natuur zijn gang te laten gaan. Het effect is dat het lijkt alsof er zeer plaatselijk bosbrandjes hebben gewoed.
Best Western Jasper
We reden de berg weer af en kwamen terug in Jasper, waar we incheckten bij Best Western. Het was nog niet laat en we hadden de afgelopen weken heel wat was verzameld. Daarom besloten we om eerst de was te doen en dan te gaan eten. Voor 5 dollar konden we onze complete was wassen en drogen, iets wat in anderhalf uur gefikst was.
We gingen eten in het restaurant The Inn Grill, dat bij het hotel hoorde. Daar serveerden ze voor ons heerlijke zalm uit British Columbia en een toetje met doughnuts, ijs en aarbeien na.
Daarna gingen we slapen op het zoldertje dat zich in onze hotelkamer bevond. Door het dakraam dat op een kiertje stond konden we de treinen horen rijden.
Ondanks de regen hadden we een prachtige dag met onvergetelijke ontmoetingen.