Wandeling rond de Daubensee – maandag 15-8-2022

Brood kopen in Turtmann

Voor vandaag hadden we meerdere wandelingen als optie op ons programma staan. Omdat de weersvooruitzichten aanvankelijk niet zo gunstig waren voor maandag hadden we nog geen definitieve keuze gemaakt. Toen we vanmorgen wakker werden, was het opnieuw mooi weer. De verwachtingen waren wisselend en varieerden per gebied. Op grond van de voorspellingen besloten we een wandeling rond de Daubensee te gaan maken.

Eerst ging ik brood kopen. Daarvoor moest ik vandaag naar Turtmann. Alle ‘gewone’ winkels waren vandaag gesloten in verband met Maria-hemelvaart, dat in Wallis als feestdag geldt. Bakker Moreillon zou vandaag wel open zijn. Ik reed de berg af, kocht mijn broodje en reed daarna terug naar boven.

Na het ontbijt pakten we onze spullen bij elkaar. We maakten de rugzakken in orde voor een laatste stevige wandeling, sloten het huisje af en gingen op weg vanuit de parkeergarage onder ons appartement.

Van Eischoll naar Leukerbad

Ik reed voor de tweede keer de berg af naar Turtmann. Daar ging het linksaf naar Susten en Leuk en vervolgens omhoog naar Leukerbad. We reden de fraaie weg naar Leukerbad door de steile en nauwe Dalaschlucht waarna we het laatste stukje door de weiden naar het kuuroord aflegden. Gezien het tijdstip van onze aankomst waren de parkeerplaatsen bij de Gemmibahn allemaal bezet, zodat we uitweken naar de parkeergarage onder de sporthal.

Nadat we onze wandelschoenen hadden aangetrokken begonnen we aan de wandeling naar het kabelbaanstation. Daar kochten we kaartjes voor een retourtje Gemmipas en niet veel later waren we onderweg.

De Gemmipas, vanuit Leukerbad gezien. Wandeling rond de Daubensee
De Gemmipas, vanuit Leukerbad gezien

Boven was het koud. Er was nogal wat bewolking waardoor de zon niet veel kracht had en er kwam een gure wind uit Lämmerenboden naar de Gemmipas waaien. We trokken wat extra kleren aan, smeerden lichtjes tegen zonnebrand en gingen op weg.

Lämmerenboden, met rechts van het midden de Lämmerenhütte
Lämmerenboden, met rechts van het midden de Lämmerenhütte

Wandeling rond de Daubensee

Eerst liepen we van het kabelbaanstation naar beneden, aanvankelijk over de breed pad. Later werd het pad smaller en behoorlijk steil, tot we bij het stationnetje van de Daubenseebahn aankwamen. Toen hadden we al diverse fraaie panorama’s van de Daubensee gezien.

Daubensee in de richting van Berner Oberland
Daubensee in de richting van Berner Oberland

Het landschap op de Gemmipas oogde woest, steenachtig en onherbergzaam. En ook vandaag was het er fris. We liepen met de klok mee rond het meer en dat bleek achteraf een prima keuze te zijn. We kregen nu het lastigste pad als eerste.

Lämmerendalu
Lämmerendalu

De Daubensee wordt gevoed door de beek Lämmerendalu, die van de Lämmerengletsjer afkomt. Hoewel het meer aan de andere kant van de waterscheiding ligt en je zou verwachten dat het water naar de Rijn zou stromen, vloeit het water ondergronds naar een uitweg in de buurt van Varen in het Rhônedal. Aan het eind van de zomer staat het meer bijna droog. In het volgende voorjaar wordt het dan weer gevuld met smelwater en water uit de gletsjers. Het water is zo ondiep dat er geen vissen in leven.

Lunch langs het pad

Nadat we een klein uurtje gelopen hadden gingen we op zoek naar een geschikte plaats om ons brood op te eten. Niet alleen moesten we nu een geschikte zitsteen vinden, de picknickplaats moest ook nog eens zoveel mogelijk in de luwte liggen. En, als het enigszins mogelijk was, wilden we niet hoeven kijken naar de elektriciteitsmasten en -kabels die in dit gebied overvloedig te vinden zijn.

Na enig speurwerk vonden we een plek die aan alle voorwaarden voldeed, hoewel het niet mogelijk was om aan deze kant van het meer in deze fase van de wandeling een windvrije plaats te vinden. We aten ons brood en keken over het meer naar de bergen aan de overkant.

Uitzicht over de Daubensee vanaf onze picknickplaats
Uitzicht over de Daubensee vanaf onze picknickplaats

Nadat we hier een poosje lekker gezeten hadden en een flink aantal wandelaars hadden gegroet die in beide richtingen over het pad voorbijgingen, braken we op en liepen we verder. Het pad aan deze kant van het meer is ook de weg naar Adelboden. Mogelijk dat het daarom met de rood-witte tekens gemarkeerd was. Het paadje was op bepaalde punten ook beslist niet eenvoudig, al werd het nergens echt steil of gevaarlijk.

Aan het einde van het meer

Na ongeveer anderhalf uur hadden we het einde van het meer bereikt. We konden toen terugkijken naar de Gemmipas, waar we vandaan gekomen waren. We zagen het meer prachtig liggen met erboven de kenmerkende Schafberg, waarvan ooit een groot stuk is afgebroken. Overigens hebben de bergen in dit gebied allemaal karakteristieke structuren, waaraan te zien is dat ze als het ware schuin omhoog gedrukt zijn.

Daubensee met kenmerkende Schafberg erboven
Daubensee met kenmerkende Schafberg erboven

We kwamen na een passage die een beetje op en neer ging op het brede pad terecht. Daar begonnen we aan de terugweg naar de pas. Het brede pad steeg heel geleidelijk en was veel beter te belopen dan het pad aan de andere kant van het meer. Intussen was de bewolking steeds dikker geworden en we hielden het niet helemaal droog. We liepen een eindje met onze regenjassen aan, maar werden al gauw natter aan de binnenkant van de jas, dan van de regen aan de buitenkant.

Laatste stukje van de wandeling

We trokken onze jassen daarom maar weer uit. Toch hadden we er wel gemak van gehad. Als we ze niet hadden gehad zou het een natte en koude bedoening zijn geworden. Na een ontmoeting met een docent van de school waar we jaren geleden onze hbo opleiding volgden, liepen we het laatste stukje van de wandeling. We konden hier goed zien dat de Daubensee aan het opdrogen was en al een heel stuk kleiner was dan in het begin van het seizoen.

De verdrogende Daubensee
De verdrogende Daubensee

We kwamen aan op de Gemmipas, waar het oude Wildstrubelhotel stond te verpauperen. Ernaast staat een prachtige nieuwe lodge, waar we naar binnen gingen en een consumptie kochten. Het restaurant mikt op een brede doelgroep en we zagen zowel wandelaars als dagjesmensen die alleen op en neer gingen met de Gemmibaan om in de Gemmilodge wat te eten of te drinken.

Oud Wildstrubelhotel op de Gemmipas
Oud Wildstrubelhotel op de Gemmipas

Vanachter de enorme ramen in het restaurant hadden we een prachtig uitzicht op de Walliser Alpen aan de overkant van het Rhônedal en naar beneden op Leukerbad. Later maakte ik buiten enkele foto’s van de bergen, die helaas niet helemaal te zien waren omdat er ook daar nogal wat bewolking hing.

De Weisshorngroep gezien vanaf de Gemmipas
De Weisshorngroep gezien vanaf de Gemmipas
De Walliser Alpen met de Matterhorn en Dent Blanche gezien vanaf de Gemmipas. Op de voorgrond de Illhorn met de Illgraben
De Walliser Alpen met de Matterhorn en Dent Blanche gezien vanaf de Gemmipas. Op de voorgrond de Illhorn met de Illgraben
Leukerbad vanaf de Gemmipas
Leukerbad vanaf de Gemmipas

Van Leukerbad naar Eischoll

Nadat we uitgebreid genoten hadden van het uitzicht, gingen we met de kabelbaan terug naar beneden. Vanuit de baan hadden we een goed zicht op het wandelpad van Leukerpad naar de Gemmipas. Dit pad overbrugt bijna 1000 hoogtemeters op een fantastische manier. Het zigzagt en slingert om de rotsen van de Daube heen omhoog tot op de pas.

Het pad naar de Gemmipas
Het pad naar de Gemmipas

In Leukerbad liepen we naar de parkeergarage, waarna we vertrokken in de richting van Leuk. Onderweg zijn er enkele uitkijkpunten gemaakt, waar je met de auto kunt stoppen en over het Rhônedal uitkijken.

Uitzicht op Leuk vanaf de Badnerstrasse
Uitzicht op Leuk vanaf de Badnerstrasse
Blik op de Illhorn, met de Illgraben en de Illbach die door het Pfynwald naar de Rhône stroomt. Op de voorgrond Leuk. Wandeling rond de Daubensee
Blik op de Illhorn, met de Illgraben en de Illbach die door het Pfynwald naar de Rhône stroomt. Op de voorgrond Leuk

We reden verder naar beneden, nadat we op een van deze plaatsen even hadden rondgekeken. Ondanks of dankzij de nationale feestdag was het vrij rustig op de weg. Na een klein half uurtje waren we terug in Eischoll. Daar aten we opnieuw een warme maaltijd met kip cordon bleu en ijsbergsla, waarna we nagenoten van de uitlooptocht van onze vakantie in Wallis in de vorm van een wandeling rond de Daubensee.

vorigeterug naar bovenvolgende

Reacties zijn gesloten.