Van Ter Worm naar Vaals
Na een goede nachtrust genoten we vanmorgen opnieuw van het fantastische ontbijt dat in kasteel Ter Worm wordt geserveerd. We aten er heerlijk van voordat we Vaals en het Geuldal zouden bezoeken. Tijdens ons ontbijt werden we begroet door kennissen die een eindje verder bij ons in de straat wonen. Zij waren ook voor een paar dagen in Zuid-Limburg om te wandelen en te fietsen. Fietsen hebben wij niet gedaan, maar dat is zeker een goede manier om de omgeving te verkennen. Trapondersteuning is dan wel prettig om de vele hellingen te bedwingen.
Na het ontbijt pakten we de laatste spullen in en rekenden af, waarna we voor de laatste keer de poort doorliepen en de binnenplaats van het kasteeltje verlieten. We reden weg van de parkeerplaats en kozen voor een mooie route naar Vaals, waar we het drielandenpunt wilden bezoeken. Het duurde niet lang tot Vaals in zicht kwam. Vlak voordat we het centrum bereikten, verlieten we de hoofdweg en reden de smalle weg met bochten op omhoog naar de parkeerplaats bij het drielandenpunt. Het was hier nog vrij rustig op dit tijdstip van de dag.
We wandelden langs het labyrint en de diverse restaurantjes, waarvan de meeste nog gesloten waren, naar het Drielandenpunt. Een grenspaal markeerde het punt waar de grenzen van Nederland, Duitsland en België elkaar raken. De steile weg die ons de heuvel op bracht gaat hier de grens met België over. Veel fietsers, motoren en sportauto’s maakten gebruik van deze grensovergang. De hoge uitkijktoren, die een eindje verderop stond was nog gesloten. Vanaf de toren zouden we vast een mooi uitzicht over de wijde omgeving hebben gehad. Vandaag kwam dat er niet van, omdat we nog verder moesten.
Van Vaals naar Epen
Nadat we deze plaats bekeken hadden, zochten we de auto weer op en reden van de heuvel af naar Vaals. We reden door het centrum van Vaals en kozen daarna voor de Epenerbaan, die ons naar Epen zou brengen. Dit bleek een prachtige weg te zijn, die vooral gebruikt werd door toeristen op fietsers en motoren. We reden over de heuvels en door de loofbossen, waaronder het Vijlenerbos, langs plaatsen als Camerig en Plaat tot we in Epen aankwamen. Hier wilden we een wandeling maken als onderdeel van ons dagje Vaals en het Geuldal.
Net voor het dorp parkeerden we op de parkeerplaats “Epen Parking 3” bij de Wingbergerhoeve. We trokken onze wandelschoenen aan en begonnen aan een wandeling door het Geuldal.
Wandeling langs de Geul
We liepen de parkeerplaats af in zuidelijke richting en konden al snel een blik slaan op Epen, dat prachtig in de heuvels boven de Geul lag.
De eerste bezienswaardigheid die we tegenkwamen was de Volmolen. Deze watermolen, die vroeger gebruikt werd om wollen laken te vervilten, lag schilderachtig langs de Geul. De molen werd eind 19e eeuw omgebouwd tot graanmolen en het vollen van laken is dus niet meer mogelijk. In verband met de Coronamaatregelen was de molen niet toegankelijk en konden we hem dus niet van binnen bekijken.
De volmolen was oorspronkelijk in gebruik voor de lakennijverheid, maar werd later omgebouwd tot graanmolen. De aandrijving van de molen wordt verzorgd door een zogenaamde molentak van de Geul. Dit stroompje kabbelde vandaag idyllisch voort door het groen dat weelderig op beide oevers groeide.
We liepen over de Plaatweg in de richting van de kampeerboerderij Ter Gracht. Daar namen we een ruime pauze op het terras, waar ons een heerlijke lunch werd geserveerd. Na de lunch verlieten we de verharde weg en wandelden door het veld langs de Geul. We passeerden diverse kleine stroompjes, beekjes is een te groot woord, die hier lossingen worden genoemd. Deze bronnen stromen uit in de Geul, die daardoor steeds iets gevulder raakt.
Terug naar Epen
We liepen verder over het Tergrachtervoetpad tot we de Kleine Geul konden oversteken om op Cottessen te komen. Over dit weggetje begonnen we aan de terugtocht naar de parkeerplaats. We liepen een eindje over de weg, maar konden daarna weer door het veld lopen. Het pad bleek achteraf Biversweg te heten, waarschijnlijk naar de Bervesjschuur, die daar vlakbij ligt. Terwijl we langs de Geul liepen, zagen we overal Maretak in de bomen. Deze halfparasiet komt in onze woonomgeving niet of nauwelijks voor, maar hier hingen de bolvormige woekeringen overal in de bomen.
Het pad ging over in een voetpad dat Vernelsbergerweidepad heette. We sloegen rechtsaf en liepen tussen de bomen omhoog tot we bijna bij Camerig waren. Daar hadden we een prachtig uitzicht over het Geuldal.
We zagen de Volmolen weer, met daarachter diverse witte huizen en boerderijen. Op de hellingen werd gehooid en hier en daar zagen we koeien lopen. Naar links strekt het Geuldal zich uit, waar overal bomen met maretak te zien waren.
Klik hier voor een overzicht van de wandeling (te downloaden als GPX bestand)
of scan de QR code hieronder:
Nu was het nog een klein eindje lopen naar de auto. We verwisselden van schoenen en reden even het dorp in om een paar stukken vlaai te kopen. Bakkerij Franssen in Epen was geopend en verkocht (uiteraard) voortreffelijke vlaai.
Van Epen naar Kapelle
Daarna begonnen we aan de terugreis naar huis. In Epen sloegen we linksaf en reden over de Eperheide en Heyenrath tot we bij Hoogcruts rechtsaf sloegen en richting de N278 reden. Daar gingen we linksaf en reden door Margraten en Cadier en Keer naar Maastricht. We staken de rivier over en reden in de richting van de Belgische grens.
In België reden we geruime tijd over de N2, wat niet zo heel vlot ging, tot we bij Diepenbeek de oversteek konden maken naar de snelweg. Daarna ging het vlot over de E313 naar Antwerpen, vanwaar het nog 40 minuten rijden was tot thuis.
