Naar Cedar Breaks, Bryce Canyon en Kanab
Vanmorgen stonden we op tijd op en na het heerlijke ontbijt maakten we ons gereed om te vertrekken. We pakten onze spullen in en checkten uit bij de receptie. Daarna reden we Cedar City in. Bij Smiths tankten we benzine en kochten we een zak ijs. Meer hadden we vandaag niet nodig.
We reden vervolgens Cedar Canyon. De weg liep eerst tamelijk vlak over de bodem van de canyon, maar begon daarna serieus te stijgen. Bij een uitkijkpunt konden we naar het zuiden kijken en zagen we in de verte de witte rotsen van Zion National Park duidelijk liggen. Niet ver daarna sloegen we linksaf de weg naar Cedar Breaks in.
Het bleek dat we een National Monument binnenreden waarvoor $ 5.00 moest worden betaald. De jaarpas van de Nationale parken was hier geldig, zodat we gratis verder mochten rijden. Cedar Breaks National Monument bleek een hooggelegen gebied te zijn (boven 3000 m.)
Er was daar een enorm natuurlijk amfitheater te zien, vergelijkbaar met de structuren in Bryce National Park. We stopten bij verschillende uitkijkpunten om gauw een foto te maken, maar de temperatuur was zo laag en er was zoveel wind dat het niet aanlokkelijk was om lang stil te staan. Bovendien moesten we verder naar Byce.
We vervolgden onze weg langs Panguitch Lake, waarbij we enorme lavavelden zagen van een oude vulkaan die daar 1000 geleden nog actief was. De weg daalde geleidelijk af naar Panguitch, waar we rechtsaf sloegen Rt 89 op. We volgden de weg een eindje naar het zuiden en gingen toen Rt 89 op naar Bryce National Park.
In Red Canyon, waar we eerst doorheen kwamen stopten we een keer langs de kant van de weg om wat foto’s te maken. Deze Canyon was een schitterend stukje natuur, met opvallend rode rotsen, deels in de vorm van Hoodoos, zoals we die in Bryce zouden zien.
We reden door naar Bryce Cayon National Park, waar we op vertoon van de jaarpas meteen door konden rijden. Omdat we nog niet geluncht hadden en het rond lunchtijd was, besloten we eerst te gaan eten. We reden naar Zion Lodge en maakten daar gebruik van het lunchbuffet, waarop allerlei heerlijke gerechten lagen.
Nadat we het buffet eer hadden aangedaan gingen we op zoek naar het beginpunt van Queen’s Garden Trail, de wandeling die we in dit prachtige gebied wilden maken. We reden daarvoor een klein eindje verder naar Sunrise Point, deden onze schoenen aan en smeerden ons in, waarna we het pad afliepen.
Deze wandeling begon net als veel canyonwandelingen met een afdaling. Dat liep natuurlijk wel prettig, maar we zouden ook weer een keer terug moeten, waarbij er dus vooral geklommen zou moeten worden. Al gauw liepen we tussen de Hoodoos, de merkwaardige rotsformaties waardoor Bryce terecht wereldberoemd is.
De rotsen in allerlei kleuren zijn in de loop van de tijd door erosie van vorst regen en wind zodanig vervormd dat er allemaal losse en halflosse structuren op de bodem van de Canyon staan. De wandeling was prachtig mooi omdat we steeds andere structuren en andere kleuren zagen. We waren beslist niet alleen op het pad. Deze tocht staat bekend als de eenvoudigste die de Cayon ingaat en dat trok kennelijk veel bezoekers aan.
We liepen helemaal tot het eind van de trail, waar een standbeeldachtige structuur staat die op een beeld van Queen Elizabeth zou lijken. Daar keerden we om en begonnen op gemak aan de weg terug naar boven. De steilte van het pad viel mee, zeker in het begin. Later volgden wel enkele pittige stukjes, maar we namen de tijd om het rustig aan te doen.
Nadat we boven waren gekomen besloten we nog een eindje de weg af te rijden en enkele van de viewpoints te bezoeken.
We reden naar Swamp Canyon Overlook waar we gemakkelijk konden parkeren en even kijken in de vallei die voor ons lag met de kenmerkende rotsen.
Daarna reden we terug naar de afslag voor Inspiration Point en Bryce Point. We waren wel een beetje bezorgd of we de weg wel op mochten rijden, want toen we naar Swamp Canyon Overlook reden was deze afslag geblokkeerd door een Park Ranger.
Nu was de weg weer open en reden we hem op. Het bleek dat de route naar Bryce Point afgezet was, maar de parkeerplaats voor Inspiration Point was wel bereikbaar. Het was daar wel druk en we moesten enkele rondjes rijden voordat we een plekje voor de auto hadden gevonden. Daarna liepen we naar boven en bekeken het fraaie uitzicht over dit deel van het National Park.
Overal waar we keken zagen we Hoodoos in allerlei kleuren en vormen. Het was een onwerkelijk en tegelijk bijzonder fraai en kleurrijk schouwspel. We namen de tijd om uitgebreid rond te kijken op deze winderige plaats, waarna we terugliepen naar de auto. We reden het park uit en stopten even bij de enorme winkel waar onder andere souvenirs verkocht worden. We liepen daar rond en kochten diverse kaarten om naar Nederland te versturen.
Vervolgens gingen we op weg naar Kanab. We reden Rt 12 uit naar het westen en gingen toen via Rt 89 naar het zuiden. We reden iets meer dan een uur door een afwisselend prachtig landschap tot we in Kanab stopten bij Holiday Inn Express.
Dit hotel gaf ons een gratis update naar een grote kamer met twee aparte bedden, in plaats van de King die we hadden besteld. We pakten wat spullen uit en gingen toen eten in Houston’s Trail End Restaurant, waar ze ons een heerlijke maaltijd serveerden. Daarna was het tijd om een poosje te gaan slapen, na een mooie dag vol natuurschoon.
Afgelegde afstand 177 mijl.
Deze pagina wordt nog bewerkt