Van Bryanston naar Pilanesberg
Vanochtend stonden we om 05.00 uur op en aten de yoghurtjes op die Wybe voor ons had klaargezet. We maakten ons snel klaar voor een dagje Pilanesberg. Om 05.30 uur startten we de auto, openden het hek en reden in het donker in de richting die de TomTom wees.
Ondanks het vroege uur was er al veel verkeer onderweg en er liepen ook al grote groepen mensen langs de weg, op pad naar hun werk of school. Rijden in het donker bleek opnieuw lastiger dan rijden overdag. De weinige wegmarkeringen zijn uitgesleten of zo vervuild dat ze bijna onzichtbaar zijn.
Gelukkig hoefden we niet al te lang in het donker te rijden, want al snel na ons vertrek zagen we het licht worden. Licht worden gaat hier heel snel. Binnen drie kwartier is het zo licht dat je kleuren kunt zien en na nog een halfuur is de zon zichtbaar. We reden langs Lanseria Airport naar Hartbeespoortdam, waar we benzine tankten en vervolgens verder reden in noordwestelijke richting naar Pilanesberg National Park.
We passeerden verschillende plakkerskampen, waar overal een drukke bedrijvigheid heerste. Ook zagen we wegwerkers aan de snelweg die te voet en met handgereedschap hun werk verrichtten. Het was niet altijd eenvoudig om de wegwerkers van de gewone voorbijgangers te onderscheiden. Ook mensen die op weg waren naar ander werk dan aan de snelweg maakten te voet of op de fiets gebruik van die weg om op de plaats van hun bestemming te komen.
Bakubung Gate Pilanesberg
Van Bryanston naar Bakubung Gate, Pilanesberg National Park is het ca. 160 km. rijden. Daarvoor hadden we bijna twee uur nodig. Even voor half acht stonden we dan ook aan de poort, na het mondaine Sun City voorbijgereden te zijn. We meldden ons bij de kassa en werden doorverwezen naar de parkeerplaats, waarna we terug naar de kassa zouden moeten lopen om ons kaartje te betalen. De toegangsprijs voor twee volwassenen en een auto bedroeg 125 Rand, dat is ca. 13 Euro.
Na het betalen van de entreeprijs reden we het park in en begonnen uit te kijken naar wild. Vergeleken met twee jaar geleden, toen ik hier ook was, zagen we nu vanaf het begin veel meer dieren. Algauw stuitten we op enkele neushoorns, die te ver van de weg liepen om gefotografeerd te worden en niet veel verder werden we door een bezoeker attent gemaakt op een groepje drinkende olifanten.
Even verderop zagen we een jachtluipaard over de weg lopen. En nog een paar honderd meter verder liepen er drie neushoorns te grazen aan de linkerkant van de weg. Van de Big Five hadden we er al drie gezien, nog voor de koffie…
We reden op gemak over Kubu drive en besloten eerst naar Pilanesberg Center te gaan voor een bak koffie, alvorens de hut bij Mankwe Dam te bezoeken.
Pilanesberg Center
Pilanesberg Center is een historisch gebouw waarin een souvenirshop en een restaurant gevestigd zijn. Aan de achterkant is een terras, waarop je heerlijk kunt zitten en genieten van je bestelling. Er bevindt zich daar een kleine waterpartij, waar dieren komen drinken. Verder ligt er een liksteen, die eveneens wild aantrekt.
Toen we het terras opliepen zagen we een giraffe die zich tegoed deed aan de zoute steen. Verder waren er impala’s en warthogs (knobbelzwijnen) te zien. Deze varkentjes met een kenmerkende brede snuit gaan op hun knieën/ellebogen zitten als ze gras eten. Een merkwaardig gezicht.
Aangezien de yoghurtjes van Wybe al grotendeels verteerd waren, bestelden we een mini-breakfast, bestaande uit een stukje spek, een gebakken ei en toast. Met een bak koffie erbij hadden we een heerlijk tussendoortje terwijl we de verrichtingen van de dieren bekeken.
Mankwe Dam
Na dit tweede ontbijt reden we verder. Henk waagde zich aan het chaufferen en ik kreeg alle tijd om rond te kijken. We reden eerst terug naar Mankwe Dam, waar een prachtige schuilhut is gebouwd, die uitzicht biedt over het meer en over de dieren die daar leven. We zagen aalscholvers en andere vogels, vissen en een schildpad. Vanuit de hut heb je prachtig uitzicht op een deel van het park. Dit is zo mooi, dat het niet in een foto te vangen is. De stilte, die hier bijna hoorbaar is, moet je eveneens zelf ervaren hebben.
We namen ruim de tijd om hier rond te kijken en reden toen weer verder langs de plek waar we zojuist impala’s hadden gezien naar de weg die Tshwene wordt genoemd. Net voor we die opreden zagen we struisvogels aankomen. We hebben even gewacht, maar de dieren verkozen het om niet door te lopen, zodat ze niet dichterbij kwamen en wij maar doorgereden zijn.
Olifanten langs Tshwene
We reden nu in oostelijke richting en zouden binnen een kilometer op een grote groep olifanten moeten stuiten, als de informatie van een bezoeker die ons tegemoet kwam klopte. Voordat we dit punt bereikten reden we de Hippoloop, die ons vlakbij het water van Mankwe Dam bracht. Nijlpaarden zagen we daar niet.
Toen we weer terug op Tshwene waren zagen we een groepje auto’s stilstaan en ons vermoeden dat daar de olifanten verbleven bleek juist te zijn. Aan de rechterkant van de weg liepen verschillende volwassen en jonge olifanten die zich op gemak onder luid gekraak tegoed deden aan het struikgewas dat daar groeide.
De dieren gedroegen zich rustig en welgemanierd, zodat de paniekverhalen van een allesverwoestende mannetjesolifant die in Pilanesberg tegen argeloze toeristen tekeer zou gaan in dit geval niet opgingen.
Ratlhogo Waterhole met Nijlpaarden
Wij namen ruimschoots de tijd om deze dieren op de foto te zetten en reden toen verder. We sloegen linksaf Tau op, zodat we bij Ratlhogo Waterhole uitkwamen. Bij de parkeerplaats liep een flinke kudde bokjes die tamelijk onrustig waren en al gauw op de loop gingen. Vanuit de schuilhut die hier staat konden we het meertje zien. Daarin lag een Nijlpaard uit te rusten. Alleen zijn kop en een deel van de rug waren zichtbaar. Gezien het feit dat dit een nachtdier is waren we al blij met deze waarneming.
Lunch in Golden Leopard Resort
Van Ratlhogo reden we via Korwe en Dithabaneng in de richting van Manyane, waar we wilden lunchen. Je rijdt hier steeds verder van de grote Mankwe Dam en het leek wel of de dieren zich niet zover van het water wilden verwijderen. We zagen geen wild van betekenis en ook bij Malatse Dam, waar we in 2009 nog Nijlpaarden hadden gezien, was het verlaten. In de modder stonden duidelijke sporen, wij hoorden ook een onbestemd gebrul, maar we zagen niets. In dit deel van het park was de stilte zeer intens. Geen enkel geluid werd gehoord, behalve enig gesnerp van krekels en wat vogelgeluiden.
We reden verder naar Manyane, verlieten het park en zochten het restaurant bij het Golden Leopard Resort op. Hier serveerde men voortreffelijke hamburgers met friet die we in de schaduw van de veranda opaten. Hier kun je logeren, zwemmen en eten. Alles ziet er zeer westers en luxe uit. De bediening was voortreffelijk van kwaliteit en het voedsel smaakte heerlijk.
Via Bakubung Gate terug naar Bryanston
Na deze middagpauze reden we het park weer in en volgden Tshwene in westelijke richting tot we bij de afslag Mankwe kwamen. Naarmate we het water naderden zagen we weer dieren: bokjes, giraffen en zeebras. We namen de afslag naar Fish Eagle en zagen daar niets bijzonders behalve fraaie bomen met cactusachtige bladeren.
Daarna reden we via Mankwe naar Kubu, om vandaar de uitgang te bereiken. Bij Lengau Dam zagen we enkele olifanten die daar gingen drinken en toen was het voor deze keer voorbij. We verlieten het park, keken even rond bij de verkopers van souvenirs, waarna Henk met gezwinde spoed terugreed naar Bryanston.
Toen we bij de lodge aankwamen vertelde Wybe ons dat onze studenten eerder deze middag aan de deur hadden gestaan om ons op te zoeken. Hij had hen verteld dat we niet voor acht uur thuis zouden zijn. We besloten daarom eerst te gaan eten, zodat we rond acht uur terug zouden kunnen zijn.
Coachman’s Crossing
We reden naar Coachman’s Crossing, een winkelcentrumpje vlakbij onze lodge, waar we in Angelo’s kitchen een voortreffelijke pasta aten. De eigenares van het restaurant hoorde een Europees accent in ons Engels. Ze bleek zelf Zwitserse te zijn, zodat we naast Engels ook Duits konden spreken. Precies op het moment dat we afrekenden liepen onze studenten voorbij. We begroetten elkaar en besloten koffie te gaan drinken in Umfula.
Nadat we daarheen gereden waren, wisselden we ervaringen uit. De studenten hadden vergezeld van familie en vrienden een tocht langs Krügerpark, Durban en de Drakensbergen gemaakt. Wij konden hen vertellen van onze geslaagde tocht naar Pilanesberg. Bij het uitwisselen van de ervaringen kregen we de indruk dat Krügerpark wel zeer bekend en beroemd is, maar dat je voor het zien van wild net zo goed of beter naar het kleinere Pilanesberg kunt rijden.
Na de koffie met appelgebak, dat door de dames werd meegebracht, gingen zij naar hun eigen verblijf. We spraken af elkaar op dinsdag rond 09.15 uur te ontmoeten bij de Rehobotskool, om de eindgesprekken te voeren en daarmee hun stage af te sluiten.
Daarna werkten we nog wat mail weg, schreven verder aan ons verslag en gingen op tijd slapen.