Van Linton naar Aylesford Priory
We sliepen vannacht uitstekend in Springfield House. Het huis is rustig gelegen. Wij sliepen aan de achterkant en hadden uitzicht op de fraaie tuin. Na een voortreffelijke nachtrust gingen we naar beneden voor het ontbijt. Het ontbijt werd geserveerd in de sfeervolle eetkamer die in stijl was ingericht. Door een tussendeur konden we in de serre kijken, die door de gastvrouw als orangerie werd gebruikt.
Na het ontbijt pakten we in en rekenden af. We liepen nog even in de tuin en gingen toen op pad. We reden naar het zuiden en passeerden opnieuw Dartford Crossing. Aangezien we naar het zuiden reden, kwamen we nu niet door de tunnel, maar over de brug. Ook deze passage van de Theems rekenden we later online af.
Aylesford Priory
We gingen van de snelweg af en reden naar Aylesford, waar we Aylesford Priory wilden bezoeken. Dit kloosterachtige gebouw was ons aangeraden door een dame die we gisteren in Rochester spraken. Aylesford bleek een dorp in typisch Engelse stijl in Kent te zijn.
De priory bevindt zich net buiten het dorp en is rustig gelegen aan de River Medway. In het complex wonen sinds de dertiende eeuw Karmelieten, maar tegenwoordig doet het vooral dienst als spiritueel centrum, waar allerlei bijeenkomsten worden georganiseerd.
We wandelden tussen de gebouwen door, keken hier en daar even binnen, om er achter te komen dat sommige ruimtes in gebruik waren. De gebouwen vormden een wonderlijke mengeling van historisch en historiserend gebouw, waarbij dat laatste niet altijd even overtuigend was gedaan. De tuin was prachtig, zeker met de herfstkleuren die nu kwamen doorzetten.
Nadat we in het winkeltje van de pottenbakker hadden rondgesnuffeld liepen we terug naar de auto om onze weg naar Dover te vervolgen.
Van Aylesford naar Dover
We reden het dorp uit en werden door de navigatie over de A249 naar de M2 gestuurd. Langs deze weg die ook Sittingbourne Road heet vonden we een restaurantje waar we een lunch kochten. Dit Micky’s Rock Café was ingericht als een Amerikaanse diner uit de jaren 60. De gerechten waren zo Brits als je maar bedenken kunt, maar het eten was er prima
Daarna reden we over de M2, die overging in de A2 naar Canterbury en vandaar naar Dover, waar we op tijd aankwamen om in te schepen bij P&O Ferries voor de overtocht naar Calais.
Terug in Calais
Na een voorspoedige overtocht meerden we aan in Calais. We reden de boot af en vervolgens reden we door Frankrijk, België en Zeeuws-Vlaanderen in een kleine 2,5 uur terug naar huis.
