Van Unterbäch naar Täschalp (Ottavan/Ottafe)
Gisteren hadden we al het plan om naar de Täschhütte te gaan, maar in verband met de vele wolken en de verwachting van wat regen hadden we dat plan uitgesteld. Vanmorgen zag alles er prachtig uit en waren de vooruitzichten voor de dag zo gunstig dat we besloten nu wel naar de Täschhütte te lopen.
Na het ontbijt en een kop koffie reden we dan ook de berg af naar Visp. Daar sloegen we rechtsaf om dezelfde weg te rijden die we vorige week donderdag ook reden toen we naar Zermatt gingen. Nu reden we bij Randa door naar Täsch, waar we aan het eind van het dorp linksaf sloegen en langs de Täschbach omhoog reden tot waar de weg naar links afboog om in steile bochten omhoog te klimmen naar Täschalp, dat ook Ottavan of Ottafe wordt genoemd.
Het was bijna 12:00 uur en bijna 12 graden boven nul toen we daar aankwamen en onze schoenen aantrokken. Ondanks de lage luchttemperatuur voelde het heerlijk aan door de uitbundige zonneschijn. We trokken onze wandelschoenen aan op dit prachtige plekje en maakten ons klaar om naar de Täschhütte te lopen.
het kapelletje met de Weisshorn op de achtergrond
Wandeling vanaf Ottavan naar de Täschhütte
Onze wandeling begon op 2197 m. en het pad voerde langs het fraaie kapelletje omhoog, daarna langs de koeienstal en vervolgens over het weggetje in de richting van de Täschhütte, die op 2701 m. ligt. We hadden dus ruim 500 m. klimmen voor de boeg op een afstand van ruim 2,5 km. En dat is best een beetje steil.
Het pad volgde in het begin het weggetje waarover de hut bevoorraad wordt met een 4×4 auto. Op 2335 m. splitste het wandelpad zich af van het weggetje en liepen wij dus verder over een veel smaller paadje, dat een stuk comfortabeler liep. De stijging was veel onregelmatiger en hier en daar bijna trapsgewijs, wat veel aangenamer aanvoelde dan de continue helling van de weg.
Een ander voordeel van het wandelpad bleek te zijn dat daar heel wat edelweiss te vinden was. Dit zeldzame plantje groeide hier op sommige plekken in overvloed. Dat het een kieskeurige plant is konden we goed zien. Op sommige plaatsen stonden de bloemen dicht bij elkaar in royale hoeveelheden. Enkele meters verder zag de begroeiing er totaal anders uit en ontbrak ieder spoor van deze fraaie plant.
Lunch langs het pad op de Rinderberg
Ergens op het wandelpad zochten we een geschikte zitsteen, waarop we pauzeerden en ons brood met koffie nuttigden. Daarna liepen we verder omhoog totdat we opeens de hut weer zagen. Het merkwaardige van deze wandeling is dat de hut vanaf de alp goed zichtbaar is, maar vanaf het grootste deel van het pad erheen niet. Als je de hut weer in zicht krijgt, weet je dat je een aardig eind op pad bent.
We klommen gestaag verder en bereikten een vlakker deel van het pad, waar een aantal gebouwtjes stonden die waarschijnlijk door herders worden gebruikt. We hadden toen het grootste deel van de klim achter de rug en konden aan het laatste stukje naar de hut beginnen.
Aankomst bij de Täschhütte
Na enkele tientallen meters klimmen en een paar haarspeldbochten in het pad bereikten we de hut. Zoals ik me van eerdere keren herinnerde kwam de hut ook dit keer onverwacht in beeld en waren we er voordat we erop bedacht waren.
We gingen op het terras zitten, waar al diverse alpinisten waren neergestreken die de bijbehorende acties ontplooiden: schoenen uittrekken en op het muurtje te drogen zetten, languit op een bankje liggen slapen en op sokken of crocs heen en weer lopen met een gewichtig gezicht. Wij aten en dronken wat en genoten van het uitzicht. Vanaf deze hut worden allerlei tochten ondernomen naar bergen als de Alphubel, Allalinhorn, Dom, Rimpfischhorn en andere. Deze toppen zijn niet allemaal vanaf de hut te zien, maar dat we ons hier in het hooggebergte bevonden was ons wel duidelijk.
gezien vanaf de Täschhütte
Terug naar Täschalp
Nadat we uitgebreid rondgekeken hadden en voldoende uitgerust waren begonnen we aan de terugtocht. We besloten nu helemaal over het weggetje te lopen, dat voor een groot deel iets boven het wandelpad loopt. De afdaling verliep zeer vlot, waarbij het af en toe een beetje ongemakkelijk steil was. Na een van de eerste bochten konden we nog een blik werpen op de hut, met als blikvanger de imponerende Weisshorn op de achtergrond.
Binnen twee derde van de tijd die we nodig hadden om boven te komen waren we weer op Täschalp, waar de herders de koeien al hadden verzameld om gemolken te worden. Tussen de klingelende koeien door liepen we onder de stal langs in de richting van het kapelletje.
Van Täschalp naar Unterbäch
We keken even binnen in het kapelletje om het glaskunstwerk van Theo Imboden te bekijken. Fascinerend om te zien hoe op zo’n afgelegen plek kosten nog moeite gespaard worden om een gewijde ruimte vorm te geven.
We waren nu bijna bij de auto, waar we van schoeisel wisselden, iets aten en dronken en toen rustig afdaalden naar Täsch, waar we de rit naar Unterbäch begonnen.
Scan de QR code of klik hier voor een overzicht van deze wandeling met de mogelijkheid een GPX bestand te downloaden.
Omdat we waarschijnlijk net te laat in Visp zouden zijn om nog boodschappen te kunnen doen, stopten we in St. Niklaus bij de Migrospartner, waar we wat spullen kochten. Daarna reden we door naar Visp en vandaar naar boven om in Unterbäch aan te komen. We aten opnieuw ijsbergsla en genoten daarna na van een prachtige dag in een bijzonder mooi gebied.
