Dinsdag 9 augustus 2016

Kanab – Navajo Bridge – Grand Canyon

Vanochtend stonden we niet al te vroeg op en gingen naar beneden om te ontbijten in de eetzaal van het hotel. Deze Holiday Inn Express serveerde een ontbijt met de gebruikelijke ingrediënten. We aten heerlijk van de diverse broodjes, cornflakes en warme gerechten, terwijl buiten de zon alweer heerlijk scheen.

Na het eten zochten we onze spullen bij elkaar en laadden alles op een bagagekar en brachten het met de lift naar beneden. Daarna checkten we uit en staken de weg over om bij het benzinestation een zak ijs te kopen. Bij de supermarkt kochten we nog wat andere benodigdheden, waarna we op weg gingen naar het zuiden.

We kozen voor Rt 89A, die ons via Fredonia en Jackson Lake naar Navajo Bridge zou brengen. Kanab lag al snel achter ons en het woestijnlandschap ontvouwde zich voor onze ogen. We reden eerst een stukje zuid en daarna vooral in oostelijke richtingen. Opnieuw reden we door een voornamelijk leeg gebied: woestijnachtig met schaarse begroeiing. De weg sneed daar ongeveer lijnrecht doorheen.

De weg begon na enige tijd geleidelijk te stijgen, het Kaibab Plateau op. Op het hoogste punt stopten we bij Lefevre Look Out, een punt van waar we de Grand Staircase helemaal zouden moeten kunnen overzien. Het was een beetje heiig, dus de hele trap helemaal overzien zat er niet in, maar we konden wel de diverse lagen in de het gesteente onderscheiden.

Na deze stop reden we verder naar Jacob Lake, waar je af kunt slaan naar de North Rim van Grand Canyon. Wij wilden verder naar de South Rim, dus vervolgden we onze weg over Rt 89A, het plateau weer af en verder langs de imponerende Vermillion Cliffs tot we bij Navajo Bridge kwamen.

Daar stopten we op de parkeerplaats bij het informatie centrum. We bekeken de beide bruggen die hier over Marble Canyon werden gebouwd. Een van de twee deed dienst als voetgangersbrug, vanwaar we een mooi uitzicht hadden op de andere brug en op de Canyon zelf. Het was behoorlijk heet op de bruggen en we bleven er dan ook niet heel lang, maar lang genoeg om wat foto’s te maken en de omgeving in ons op te nemen.

Na deze stop reden we verder over Rt 89A en vervolgens over Rt 89 naar het zuiden tot we bij Cameron kwamen. Het laatste stuk van de route voerde door Badland-achtige landschappen, die onderdeel zijn van wat Painted Desert wordt genoemd. De lage heuvels hadden de meest fantastische kleuren, terwijl elke begroeiing hier ontbrak.

Nu was het niet ver meer naar Cameron Trading Post waar we stopten voor lunch. In de fraaie dining room aten we een sandwich met hete thee. Daarna keken we wat rond in de enorme souvenirwinkel, waarna we verder reden naar Grand Canyon.

We stopten bij een van de uitzichtpunten over Little Colorado Canyon waar, net als op veel andere plaatsen, diverse stands van de Indianen te vinden waren die sieraden probeerden te verkopen. Sieraden hebben we niet gekocht, we hebben wel het uitzicht over de Canyon bekeken: een steile afgrond met helemaal beneden een stroom bruinachtig water, de Little Colorado River.

We reden daarna verder door het woestijnachtige landschap in de richting van Grand Canyon. Hoe dichter we bij de Canyon kwamen, hoe groener het landschap werd. Na het passeren van de toegangspoort kwamen we meteen bij Desert View, het eerste uitkijkpunt in het park als je vanuit het oosten binnenkomt.

We zochten een plaatsje op de enorme parkeerplaats en liepen toen naar het uitkijkpunt. De eerste aanblik van de Canyon was opnieuw overweldigend. De enorme afmetingen in lengte, breedte en diepte en de kleurenpracht en de structuren boden ook nu weer een adembenemende aanblik.

We keken op gemak rond bij dit uitkijkpunt en reden toen verder naar het westen, in de richting van Grand Canyon Village. We stopten bijna overal waar je kon stoppen en keken naar de verbluffende en overweldigende panorama’s. Het was Monsoon season en dat merkten we aan het feit dat er op diverse plaatsen buien tot ontwikkeling kwamen en we zelfs wat spetters meekregen van een regenbui.

Toen we Grand Canyon Village bijna bereikt hadden, was de weg helemaal nat. Op de T splitsing sloegen we linksaf naar Tusayan. Na enkele mijlen bereikten we ons hotel, Holiday Inn Express, waar we een King suite met balkon betrokken in het bijgebouw. Daar zaten we lekker rustig, terwijl het buiten geruime tijd regende. Toen het droog geworden was, gingen we naar “We Cook Pizza en Pasta” waar we een keertje Italiaans aten. Daarna was het bedtijd.

Mooie en afwisselende dag
Afgelegde afstand 213 mijl

Deze pagina wordt nog bewerkt

vorigeterug naar bovenvolgende

Geef een reactie. Vragen, aanvullingen en tips zijn welkom!

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.