Van Chichester naar Winchester
Slapen in de stad is wel aardig, maar een stad als Chichester wordt vroeg wakker. De eerste (vracht)auto die ik hoorde passeerde om 4.30 uur. Het lukte wel om nog wat te slapen, met af en toe een onderbreking door verkeer dat onderlangs het raam van kamer 3 reed. Ik stond rond half acht op voor de etappe van Chichester naar Salisbury.
Toen ik om 7.45 uur beneden kwam in het restaurant van Trents, bleek de zaak nog gesloten te zijn. De Aziaat die het bedrijf runde, meldde dat ze pas om 8.00 uur open zouden gaan, maar koffie maken kon al eerder. Uiteindelijk lukte het daarna ook om wat toast te maken, waarmee ik ontbeet. Een standaard Full English Breakfast leek mij nogal heftig. Rond 8.45 uur rekende ik af en verliet ik Trents.
Ik liep een rondje door het centrum van de stad en vertrok voordat ik om 9.00 uur parkeergeld zou moeten gaan betalen. Ik verliet de stad via de A286 in noordelijke richting, om na korte tijd de B2141 richting Petersfield op te draaien. Na Petersfield ging de weg naar Winchester over de A272 door het prachtige heuvellandschap van East Hampshire.
Winchester
Winchester is een flinke stad, maar er stonden voldoende wegwijzers om me bij een parkeerplaats in het centrum te brengen. Onder een strakblauwe lucht liep ik de stad in, op zoek naar de langste kathedraal na de Sint Pieter in Rome.
De kathedraal is een enorm gebouw met een lage vieringtoren en twee kleine westtorentjes. De lengte van het gebouw leek inderdaad enorm, wat nog werd versterkt doordat het schip helemaal leeg was, op de vlaggen aan de pilaren na.
Het gebouw stamt deels uit de Romaanse periode, maar men heeft er voortdurend aan gebouwd om het groter en indrukwekkender te maken. Het orgel hangt aan de noordzijde van het koor, verdeeld over twee traveeën. De grootste pijpen staan zowat op de vloer, vlakbij het eigenlijke instrument.
Ik bekeek de kerk en liep daarna een rondje door de stad, waar ook nog wat historie te vinden, als je weet waar je zijn moet.
Stonehenge
Ik zocht mijn auto op en verliet Winchester in noordelijke richting over de A34 om bij Burlington linksaf te slaan, de A303 op. A-wegen die op de kaart groen gekleurd zijn bleken een goede en vlotte verbinding te bieden, zeker als ze vierbaans zijn. De A303 voerde langs Andover en Amesbury en bracht me vanzelf bij Stonehenge, dat zomaar vlak aan die doorgaande weg lag. Dat gaat veranderen. Er zijn plannen om de verkeerswegen volledig ondergronds aan te leggen, zodat het monument er precies zo bij komt te liggen als vroeger.
Er waren uiteraard heel veel mensen bij Stonehenge, maar supertoeristisch zag het er niet uit. Winkeltjes en koffiestalletjes lagen deels onder het maaiveld, zodat je die niet kon zien. Ik kon helemaal rond de stenen lopen en raakte onder de indruk van de prestaties van de mensen die dit hebben gebouwd.
Het looppad was zo aangelegd dat je niet veel last hebt van de drommen publiek. Doordat je niet heel dichtbij mocht komen lijkt het monument kleiner dan het is. Al met al was het een bijzondere gewaarwording om deze beroemde plek live te zien.
Vervolgens reed ik terug naar Amesbury, waar in de buurt Woodhenge te zien is, een reconstructie van de plattegrond van een soortgelijk bouwwerk als Stonehenge, maar dan in hout.
Old Sarum en Salisbury
Daarna reed ik via de ruïnes van Old Sarum, waar ik even rondkeek, naar Salisbury. Dat is een grote stad, waarvan de bouw, die bewust werd gepland, omstreeks 1200 begon toen men Old Sarum verliet en enkele kilometers verder op een vruchtbare plek een nieuwe stad vestigde.
Old Sarum
Er is nog aardig wat ouds te zien, maar de aandacht gaat vooral uit naar de kathedraal met de fraaie en bijzonder hoge vieringtoren. De kerk is een bijzonder mooi gebouw, dat helemaal in één stijl is gerealiseerd. Binnen zijn twee kleuren steen gebruikt, waardoor het geheel er deftig uitziet.
Salisbury, Cathedral
Salisbury, Cathedral, blik omhoog in de viering
Salisbury, Cathedral, later toegevoegde bogen om de vieringtoren te ondersteunen
Salisbury, Cathedral, transept
Het orgel bevindt zich in het koor, verdeeld over twee kassen, elk aan een zijde van het koor. De grootste pijpen staan (ver van het orgel) opgesteld in het noord-transept. Ik heb ze horen gebruiken tijdens de Evensong. Dergelijke lage tonen hebben geen richting, je merkt niet dat ze heel ergens anders vandaan komen dan de rest van het geluid. Ook hier zong een gastkoor de Evensong. Dit was een koor uit Engeland en leverde betere kwaliteit dan de Amerikanen in Chichester.
Salisbury, Cathedral, grootste pijpen van het orgel staan in het transept
Na de Evensong ging ik op zoek naar een slaapplaats. Op Internet had ik gezien dat er in de omgeving van Wilton wel iets te vinden zou zijn, dus reed ik daarheen, zodat ik meteen al een beetje richting Shaftesbury zou gaan.
In Barford – St. Martin vond ik onderdak bij alweer een Aziaat in The Barford Inn, een zeer historische Inn op een heel wat rustiger locatie dan Trents.
Barford – St. Martin, The Barford Inn
Mooie dag gehad.
Hier de tekst
vorige – terug naar boven – volgende
