Klaarmaken voor vertrek
Gisteren hadden we het plan opgevat om vandaag de 5 Seenweg bij Zermatt te lopen. Toen we vanmorgen wakker werden zag de lucht er niet strakblauw uit. We overwogen nog even om de plannen te wijzigen, maar de weersverwachtingen voor de komende dagen waren niet zodanig dat een tochtje naar Zermatt de eerstkomende week zinvol zou zijn. We hielden de optie om vandaag te gaan dus nog even open.
Nadat ik brood had gehaald zag het weer er al een stuk beter uit. De verwachtingen waren ook positief, dus besloten we ons plan door te zetten en naar Zermatt te gaan. We pakten onze spullen in en reden van Grächen naar St. Niklaus waar we op de trein naar Zermatt wilden stappen. In St. Niklaus parkeerden we op het dak van de parkeergarage. Deze plaatsen zijn bestemd voor betalende gebruikers. En ook hier konden we met de EasyPark-app betalen.
Met de trein van St. Niklaus naar Zermatt
Bij het station kochten we kaartjes voor de rit naar Zermatt en wachtten tot de trein zou komen. St. Niklaus ligt aan de Matterhorn Gotthard Bahn, een smalspoortraject dat van Zermatt in Wallis tot St. Moritz in Graubünden loopt. De treintjes verzorgen regionaal verkeer, maar richten zich ook op toeristen met o.a. de Glacier Express en de bekende pendeltrein tussen Täsch en Zermatt. Doordat we in St. Niklaus op de regionale trein stapten konden we de drukte en het gedoe in Täsch vermijden.
We waren niet de enige passagiers die hier instapten, maar van drukte was geen sprake. Er waren nog lege plaatsen in de trein, we konden aan de dalkant bij het raam zitten. De rit naar Zermatt nam bijna een uur in beslag. We passeerden enkele stations en andere plaatsen met dubbelspoor waar de treinen elkaar passeerden.
Hier en daar zat er een steile passage in het traject waarvoor de trein gebruik maakte van de tandradaandrijving. Het blijft een onwerkelijk idee voor wie gewend is aan Nederlandse of Belgische treinen om per spoor een schijnbaar onmogelijke helling op te rijden alsof het geen moeite kost.
Na een prachtige en voorspoedige rit kwamen we in Zermatt aan, waar we uitstapten op het eindstation van deze spoorlijn.
Van Zermatt naar Blauherd
We wandelden langs de gebouwen en het emplacement van de Gornergratbahn in de richting van het dalstation van de metro die Zermatt met Sunegga verbindt. We konden een blik werpen in de treinenloods van de Gornergratbahn waar een aantal treinen in de kenmerkende rode kleur stond te wachten tot ze in dienst zouden gaan.
We kwamen op de Getwingbrücke over de Matter Vispa, waar een bekende foto van de Matterhorn gemaakt is, die ook vandaag door velen werd gekopieerd. Boven de rivier zie je eerst het dorp met de kerktoren en ver daarboven de imponerende piramidevormige Matterhorn, die tot de verbeelding blijft spreken.
We liepen onder de spoorbrug van de Gornergratbahn door in de richting van het station van de trein naar Sunegga. We besloten even te wachten tot er een trein overheen zou gaan om een ander iconisch plaatje zelf te schieten. De treintjes naar de Gornergrat rijden zeer regelmatig en het duurde niet lang voordat we de Matterhorn met trein konden fotograferen.
Bij het dalstation van de baan naar Sunegga kochten we kaartjes voor de 5 Seenweg. Daarna liepen we de koude tunnel in om bij de metro te komen die ons naar Sunegga zou brengen. Er stond juist een treintje klaar om te vertrekken en nadat we ingestapt waren werden we omhoog getakeld naar Sunegga. Daar stapten we over op de gondelbaan naar Blauherd waar we tegen half twaalf aankwamen.
Rondkijken vanaf Blauherd
We smeerden ons in tegen zonnebrand en namen de tijd om op gemak rond te kijken vanaf dit bergstation. Vanaf Blauherd heb je een prachtig uitzicht op de Matterhorn, de Breithorn met Klein Matterhorn en de Gornergrat die allemaal aan de zuidkant te zien waren. In het noordwesten konden we de markante Weisshorn zien blinken in het zonlicht. We keken dan ook rustig rond voordat we op pad gingen.
Stellisee
We gingen op pad naar de eerste van de vijf meertjes die we vandaag zouden zien. Het pad was wel goed aangegeven, maar zeker in het begin waren er zoveel parallelle paadjes dat het af en toe even puzzelen was waar we moesten lopen. Erg was dit niet, want de Stellisee was al vrijwel meteen te zien, dus was het een kwestie van doorlopen over een van de paden die naar het meertje leidde.
We waren beslist niet alleen op pad. De route die we liepen bleek aardig populair te zijn en je kunt daarin allerlei kortere en langere varianten kiezen. Sommige mensen kwamen we later op de dag nog enkele keren tegen. Van anderen hadden we het idee dat ze naar de Stellisee liepen en daarna terug naar Blauherd om met de gondel terug naar beneden te gaan.
Na een half uurtje lopen kwamen we bij de Stellisee aan. Daar liepen en zaten heel wat mensen te genieten van het landschap, het meertje en de aanwezige zwartsnuitschapen. Her en der bij het meertje stonden of lagen groepjes schapen te hijgen in de zon.
We liepen om het meertje heen en kopieerden een andere iconische foto, die van de Matterhorn met de twee stenen in de Stellisee op de voorgrond. We vervolgden onze wandeling om het meer en sloegen linksaf om af te dalen naar de tweede See die we zouden bezoeken.
Grindjisee
We daalden in korte tijd af naar het brede pad dat van Fluhalp afkomt, waarna we koers zetten naar de Grindjisee. Voordat we daar waren pauzeerden we op een strategisch geplaatste bank vanwaar we prachtig rond konden kijken terwijl we onze lunch opaten.
Daarna was het niet ver meer naar de Grindjisee die opviel door de groenige kleur en het feit dat het meertje net onder de boomgrens ligt en dus omzoomd was met hogere begroeiing. Na een laatste steile afdaling kwamen we bij de See aan.
Grünsee
We liepen om de Grindjisee heen en daalden verder af om naar de Grünsee te lopen. Deze ligt ongeveer op gelijke hoogte als de Grindjisee, maar omdat de twee meertjes gescheiden worden door het dal van de Findelbach moesten we eerst afdalen en daarna terug klimmen om het meertje te bereiken.
Hier en daar meenden we sporen van de enorme regenval van een jaar geleden te kunnen zien, maar echt zichtbare schade of gevolgen hebben we niet opgemerkt. Wel werd er ook op deze hoogte nog volop gewerkt met graafmachines.
We kwamen bij de Grünsee waar ook vandaag enkele dappere lieden probeerden te zwemmen. Het meertje lag er mooi bij, maar ook hier zorgde de wind voor zoveel rimpelingen in het water dat een spiegelfoto van de Matterhorn er niet inzat.
Mossjesee
Van de Grünsee was het maar een minuut of 10 lopen voor we bij de Mountain Lodge Ze Seewjinu aankwamen. We streken neer op het terras en deden ons tegoed aan een welverdiende versnapering.
Nadat we onze consumpties op hadden vervolgden we de tocht. We moesten opnieuw afdalen in het dal van de Findelbach. Nadat we de beek overgestoken waren kwamen we al gauw bij het vierde meer, de Mossjesee. Dit meertje had de kenmerkende blauwgroenige kleur van smeltwater dat uit de gletsjer komt. Men houdt het water hier vast voor bevloeiingsdoeleinden en voor de sneeuwkanonnen in de winter.
Leisee
Nadat we de Mossjesee gezien hadden begonnen we aan de klim naar Sunegga. Om de vijf meertjes te zien moesten we twee keer de Findelbach oversteken. Als dat teveel klimmen en/of dalen zou zijn, kun je de Grünsee en de Mossjesee overslaan en meteen na de Grindjisee naar Sunegga lopen. Dat scheelt zo’n 70 m stijgen en 70 m dalen en bekort de wandeling met ca. 2,5 km.
Na een steil begin vlakte het pad wat af en klommen we op gemak verder naar de Leisee bij Sunegga. We kwamen bovenlangs Alp Ze Gassu waar vandaan het uitzicht op de Matterhorn zeer fraai moet zijn.
Nadat we deze alp voorbij waren gelopen kwamen we na een laatste klim bij de Leisee aan. Dit meertje ligt vlak onder het bergstation Sunegga en het gebied eromheen is ingericht als speelplaats voor jonge en oudere kinderen. Er kan gezwommen worden en er staan diverse speeltoestellen. We hadden de indruk dat sommige mensen niet verder komen dan de Leisee nadat ze naar Sunegga zijn gegaan.
Ook hier moet het uitzicht op de Matterhorn fantastisch mooi zijn, maar op dit tijdstip van de dag keken we recht in het licht waardoor kleuren vervaagden en spiegelingen en strooilicht het heldere zicht op de bergen vertroebelden.
We liepen het kleine stukje van de Leisee omhoog naar het station van de metro, waar we ons eerst opfristen voordat we aan de rit omlaag begonnen.
Scan de QR code of klik erop voor een overzicht van de wandeling op Outdooractive
Afgelegde afstand: 8,6 km
Stijgen: 163 m.
Dalen: 492 m.
Zermatt
Nadat we met het treintje omlaag waren gegaan liepen we de koude tunnel uit en kwamen in het dorp. We besloten hier nog wat rond te kijken en meteen te eten. We liepen door het autovrije Zermatt, waar het overigens uitkijken geblazen is voor de talloze elektrokarretjes en de vele fietsers, en kwamen algauw in een van de authentieke straatjes die het dorp nog kent.
Dit straatje zou je ook zo tegen kunnen komen in elk Walliser bergdorp waar men zuinig was op bouwwerken uit het verleden. Het contrast met de Bahnhofstrasse waar we binnen 150 meter terechtkwamen kon niet groter zijn. Hier zagen we enorme hotels, chique winkels en vooral heel veel toeristen.
We voegden ons in de stoet flanerende mensen en keken hier en daar wat rond, waarna we bij Molino op het terras neerstreken voor een koele dronk en een Italiaanse maaltijd.
Terug naar St. Niklaus en Grächen
Na de voortreffelijke maaltijd liepen we de Bahnhofstrasse uit tot we bij het station van de Matterhorn Gotthard Bahn kwamen. We moesten nog even wachten voordat onze trein voorreed. Exact op tijd vertrokken we uit Zermatt om na een klein uurtje in St. Niklaus aan te komen.
Daar stapten we uit en reden met de auto naar Bina (Grächen) waar we uitrustten en nagenoten van een prachtige dag in een schitterende omgeving.
vorige – terug naar boven – volgende
