Van Bina naar Bettmeralp dalstation
Toen we vanmorgen naar buiten keken was het stralend weer. Er waren wat hoge wolken, maar vergeleken met gisteren was het weer veel beter voor een wandeling op hoogte. We besloten vandaag ons plan voor gisteren uit te voeren: wandelen van Bettmerhorn naar Bettmeralp. Nadat ik brood had gehaald ontbeten we en maakten ons klaar voor vertrek.
We reden dezelfde route als gisteren en kwamen langs de Hohfluekapelle die vlakbij Bitsch aan de Furkastrasse staat. Vroeger liep de weg achterlangs de kapel, sinds een aantal jaren hebben ze de weg verbreed en langs de andere kant van de kapel gevoerd.
We arriveerden bij het dalstation van de kabelbaan naar Bettmeralp en konden opnieuw niet meteen zien hoe we het terrein van de kabelbaan op moesten rijden. Het bleek dat de inrit links van de weg was en daarom de indruk wekte een uitrit te zijn. We parkeerden in de enorme parkeergarage bij het station van kabelbaan, trokken onze wandelschoenen aan.
Van Bettmeralp naar Bettmerhorn
We liepen de garage uit en gingen met de lift naar het station. Daar kochten we een kaartje voor de rit naar Bettmerhorn en retour vanaf Bettmeralp. Vergeleken met de prijzen in Zermatt viel het bedrag voor dit kaartje ons mee. Mogelijk kwam dat omdat de eerste etappe naar Bettmeralp een vorm van openbaar vervoer is en de baantjes in Zermatt alleen voor toeristen bedoeld zijn.
De enorme cabine (capaciteit 117 + 1 personen) vertrok op tijd en bracht ons in korte tijd naar Bettmeralp op 1925 m. Er gaat ook een ander baantje vanaf hetzelfde dalstation, maar dat stopt onderweg in Betten, waardoor de rit wat langer duurt.
Op Bettmeralp stapten we uit en begonnen aan de wandeling naar het dalstation van de gondelbaan naar de Bettmerhorn. Daarvoor liepen we naar de andere kant van dit dorp, dat vooral uit vakantieappartementen bestaat. Er waren aardig wat mensen onderweg, op het oog allemaal toeristen. Na een kleine 20 minuten kwamen we bij het station van de baan naar de Bettmerhorn. Met ons kaartje konden we zo instappen in de gondel, die ons in korte tijd naar de Bettmerhorn bracht op een hoogte van 2647 m.
Uitzicht op de Grote Aletschgletsjer
We liepen van het bergstation naar het eerste uitkijkpunt dat we vandaag tegenkwamen. Dit fraai aangelegde platform (toegankelijk met alle soorten schoeisel) bood een fantastisch uitzicht op de Grote Aletschgletsjer, die vlak onder de Bettmerhorn door stroomt richting de Massaschlucht.
Hoewel we de gletsjer al vaker hadden gezien, imponeerde de aanblik van de enorme ijsmassa opnieuw. De omvang van de gletsjer, de ‘koude’ kleur van het ijs en de verschillende middenmorenes samen met de omringende bergen maakten indruk op alle aanwezigen op dit platform. We keken dan ook uitgebreid rond voor dat we aan de afdaling begonnen.
Want afdalen zouden we…. De route die we liepen bestond vooral uit dalen en slechts enkele tientallen meters klimmen. Vooral het eerste stuk van Bettmerhorn af was steil en af en toe lastig door de aard van het pad met de grote ongelijk gevormde steenblokken, waartussen weliswaar een goed pad is, wat toch moeizaam loopt doordat niet je stappen even groot kunnen zijn.
Van Bettmerhorn naar Moosfluh
Het eerste stuk van de wandeling liep van de Bettmerhorn naar het bergstation Moosfluh. In dit gebied zijn diverse kabelbaantjes die ’s winters vooral wintersporters bedienen, maar voor een deel ook ’s zomers actief zijn voor wandelaars en toeristen die van het uitzicht op de gletsjer willen genieten. Moosfluh is verbonden met Riederalp, een andere alp in de zgn. Aletscharena.
We daalden gestaag af en liepen vandaag beslist niet alleen. In beide richtingen van de route liepen mensen en, opvallend op deze dag, nogal wat honden. Het uitzicht over de gletsjer en de bergen was fantastisch, al waren de hoogste bergtoppen wel steeds omringd met wolken.
Nadat we een tijdje gelopen hadden, pauzeerden we op geschikte ‘zitsteen’. We aten ons brood op en kregen daarbij gezelschap van een paar schapen die blatend langsliepen en het pad overstaken om verder omlaag te lopen in de richting van de Grote Aletschgletsjer.
Na de lunch liepen we verder, aanvankelijk nog vrij steil omlaag, later wat makkelijker dalend tot we bij het bergstation Moosfluh aankwamen. Inmiddels waren we tot onder de boomgrens gedaald en konden we nog een keer een blik werpen op de Grote Aletschgletsjer, maar nu met enkele bomen van het Aletschwald in beeld.
Van Moosfluh naar Blausee
We konden hier vandaan ook de Oberaletschgletsjer zien die dwars op de Grote Aletschgletsjer naar beneden komt stromen vanaf de Aletschhorn en de omringende bergen. Ook de Oberaletschbach was duidelijk zichtbaar vanaf deze plaats.
Omdat we op een graat stonden, konden we ook aan de andere kant naar beneden kijken, waar we Bettmeralp al zagen liggen. Om daar te komen moesten we nog heel wat hoogtemeters afdalen.
We liepen verder naar beneden in de richting van Blausee, een kabelbaanstation dat met hetzelfde baantje als dat van Moosfluh bediend wordt. Toen we dit meertje naderden, zagen we dat de bewolking gedurende de laatsten uren steeds verder toegenomen was. Hoewel er geen regen verwacht werd, zag het er niet bepaald stabiel zomers droog uit.
Van Blausee naar Bettmeralp
We besloten daarom onze geplande route een beetje in te korten en wat steiler af te dalen naar Bettmeralp dan we eerst van plan waren. We sloegen linksaf en daalden inderdaad vrij steil af tot we via wat smallere paadjes het geplande brede pad weer bereikten.
Daarna verliep de afdaling vrij gemakkelijk, al konden we wel voelen dat we al heel wat hoogtemeters achter ons hadden liggen. Tijdens de laatste kilometers konden we Bettmeralp steeds zien liggen met daarachter het flinke meer met de naam Bettmersee. We hadden de indruk dat dit meertje kunstmatig is aangelegd om ’s winters voldoende water te hebben voor de sneeuwkanonnen.
We liepen langs het meertje waarop mensen waterfietsten en waarin mensen zwommen en sloegen rechtsaf voor de laatste afdaling tot in Bettmeralp. We passeerden een lange lopende band in een tunnel die kennelijk gebruikt werd om skiërs van het ene naar het andere gebied te vervoeren.
In het dorp zochten we een terras op, waar we wat dronken en alvast wat bijkwamen van deze prachtige wandeling. We zaten precies tegenover het schilderachtige kapelletje Maria zum Schnee op Bettmeralp en hadden beter licht dan vanmorgen toen het heiig was en we tegen het licht in keken.
Vanaf het terras keken we, net als een groot deel van de dag, in de richting van de Simplonpas. Het weer was zover opgehelderd dat we de pas nu goed konden zien liggen, met ver daaronder het eerste stuk van de pasweg boven Brig.
Scan de QR code of klik erop om deze wandeling te bekijken op Outdooractive
Afstand: 7,4 km
Stijgen: 49 m
Dalen: 748 m
Van Bettmeralp naar Grächen
We liepen terug naar de kabelbaan die ons in korte tijd naar het dalstation bracht. We betaalden ons parkeerkaartje, zochten de auto op en reden terug in de richting van Brig. Daar stopten we bij McDonald’s voor een eenvoudig dinertje. Het viel ons opnieuw op dat de kwaliteit van met name de hamburgers in Zwitserland beter is dan in Nederland of de VS.
Van Brig reden we over de ‘oude’ weg naar Visp, waar het op dit tijdstip van de dag erg rustig was. Daardoor konden we vlot doorrijden naar Bina, waar we uitrustten en terugkeken op een prachtige wandeling, die het nodige van de spieren vroeg.
vorige – terug naar boven – volgende