Inpakken en wegwezen
Vandaag zouden we het eerste stuk van onze reis naar huis maken. We wilden van Grächen naar Neuweier (Schwarzwald) rijden. Voordat we vertrokken reed ik als gewoonlijk naar Grächen. Ik kocht mijn broodjes nu bij de Coop, samen met enkele vergeten boodschappen. We aten ons ontbijt in het Moritzhaus, maakten een lunchpakket klaar en gingen daarna verder met inpakken.
Gisteren hadden we vernomen dat we niet precies om 9:00 uur weg hoefden te zijn omdat er vandaag toch geen nieuwe gasten kwamen. Dat gaf ons een relaxt gevoel bij het inpakken en in de auto brengen van onze spullen. Ik parkeerde de auto zo dicht mogelijk bij het huis, waardoor ik ongeveer 30 meter bergafwaarts moest lopen met de bagage.
Na een aantal loopjes lag alles weer in de auto en controleerden we het huisje op vergeten spullen. Daarna trokken we de deur dicht, sloten af en legden de sleutel op de afgesproken plek.
Van Grächen naar Aire de Gruyere
We reden de berg af achter de postbus, die ons al snel liet passeren. Postbussen in Zwitserland hebben (bijna) altijd voorrang, zeker op Postwegen. Ze vervoeren post, maar vooral ook passagiers. Ze komen op plaatsen waar je met een gewone auto naar je eigen idee maar nauwelijks kunt komen. En ze vervoeren fietsen, op een speciaal rek achter op de bus. En soms trekken ze een aanhangertje waarin allerlei bagage wordt vervoerd.
Ondanks het feit dat postbussen veel voorrechten hebben in het verkeer, laten de chauffeurs achteropkomend verkeer bergafwaarts waar mogelijk passeren. De bus rijdt zeker 10 à 15 km/u langzamer dan een auto en dat merk je op een ritje van 6 km omlaag. We reden de postbus voorbij en daalden verder tot in St. Niklaus.
Daar kozen we de inmiddels vertrouwde route naar Visp. Toen we de nieuwe viaducten afreden zagen we Stalden liggen, waar net een treintje vanuit Zermatt omlaag kroop naar het station. Voordat we Visp bereikten reden we op basis van de wegwijzers de Vispertaltunnel in, die ons voorbij de stad bracht. Het stuk snelweg langs Raron is nog niet klaar, zodat we toch de Kantonalstrasse nog een eind moesten volgen.
We haalden benzine bij een tankstation van de Coop en reden daarna het Rhônedal uit. We hadden kunnen kiezen voor de autotrein die tussen Goppenstein en Kandersteg rijdt, maar de tijdwinst is minimaal. Over Montreux rijd je ongeveer 100 km extra, dus kost iets meer dan een uur. Dat uur heb je waarschijnlijk ook nodig om vanaf Steg naar de aansluiting van de snelweg bij Bern-Wankdorf te komen.
En als je niet door het Rhônedal rijdt mis je het uitzicht op abrikozenkraampjes, de vele wijngaarden en de merkwaardige waterval met de nog merkwaardiger naam Pissevache bij Vernayaz
Van Lac de Gruyère naar de Mummelsee
Rond lunchtijd kwamen we aan op Aire de Repos ‘Relais de Gruyère’, waar we stopten voor een toiletbezoekje en lunch. Deze parkeerplaats met wegrestaurant is prachtig gelegen langs de A12 en kijkt schitterend uit over het Lac de Gruyère, een enorm meer in dit deel van Zwitserland. De kwaliteit van de voorzieningen is, zoals je mag verwachten, uitstekend en de prijzen zijn navenant.
Nadat we onze broodjes hadden gegeten en koffie hadden gemaakt op de ons bekende manier reden we verder naar Bern. Vandaag was het nergens heel druk en het aantal plaatsen waar aan de weg werd gewerkt viel mee vergeleken met eerdere vakanties. Daardoor konden we vlot doorrijden naar de tunnels door de Jura.
Ook hier hadden we geen hinder van de (uitgebreide) werkzaamheden aan de verbreding en verbetering van de (lange) tunnels door de bergen. De navigatie stuurde ons ook deze keer naar de grensovergang bij Rheinfelden ipv Basel. Er was geen sprake van oponthoud, er werd niet gecontroleerd en we konden vlot doorrijden. Ons is dit goed bevallen. Je rijdt ongeveer 5 km om, maar je mist de drukte bij Basel en de tunnels onder de stad, waar je te maken hebt met snelheidsbeperkingen en herrie van de vrachtauto’s om je heen.
We voegden in op Autobahn 5 en volgden deze noordwaarts tot de afslag Achern. Daar gingen we de snelweg af en reden naar het oosten de heuvels van het Zwarte Woud in. Het landschap begon buiten Achern meteen te stijgen en algauw kwamen we door dorpjes en landschappen die kenmerkend zijn voor dit deel van Duitsland.
Na enkele haarspeldbochten, smalle passages en bochtige weggedeelten bereikten we de Schwarzwald Hochstrasse (B 500). Daar sloegen we rechtsaf en reden een stukje naar het zuiden tot we bij de Mummelsee aankwamen. Daar parkeerden we en snuffelden rond in de Bauernladen, een winkeltje waar allerlei (streek)producten met een relatie tot het Zwarte Woud worden verkocht.
Hotel Rebstock Neuweier
Nadat we onze boodschappen hadden gedaan, reden we de Hochstrasse een stukje af naar het zuiden, waarna we linksaf sloegen en over de L84 afdaalden naar Neuweier. Nadat we de bossen achter ons hadden gelaten reden we tussen de wijngaarden van Neuweier. Deze stad, die onder Baden-Baden gerekend wordt, is bekend om de wijnbouw. We reden naar Hotel Rebstock, parkeerden daar en meldden ons bij de receptie.
De receptionist checkte ons in en deelde ons mee dat het restaurant helaas gesloten was, zodat we voor een dinertje op een ander restaurant aangewezen waren. De medewerker suggereerde enkele restaurants in de buurt waarna we zelf op onderzoek uit konden gaan. We betrokken onze kamer, die er fantastisch uitzag, en gingen daarna op zoek naar een restaurant waar we konden eten.
Diner in Neuweier
We wandelden naar het restaurant dat ons werd gesuggereerd. Dit bleek uitverkocht te zijn, waarna we doorgestuurd werden naar de Römerkeller, die een minuut of vijf lopen verwijderd was van het eerste restaurant. We passeerden Schloss Neuweier, waar ook een restaurant gevestigd is, dat eveneens gesloten was.
Daar was nog wel plaats. We kregen een tafeltje in het souterrain / de kelder. De maaltijd was uitstekend en de bediening onderhoudend. Net als op andere plaatsen in Duitsland konden we hier alleen contant betalen. Pinnen of creditcards deden ze niet aan.
Na de maaltijd liepen we terug naar Hotel Rebstock, waarbij we een ander gebouw van het Schloss passeerden en vlak langs een van de wijnhellingen kwamen waardoor Neuweier bekend is.
We brachten de avond door in hotel Rebstock, waar we toch niet de enige gasten bleken te zijn zoals we eerste even hadden gedacht. Daarna was het tijd om naar bed te gaan na een voorspoedige reis van Grächen naar Neuweier.
