Onzekere plannen
Voor vandaag hadden we het plan opgevat om van de Bettmerhorn naar Bettmeralp te wandelen. Deze tocht stond al een aantal jaren op ons lijstje en afgaande op de weersverwachtingen zou het vandaag een geschikte dag moeten zijn voor deze wandeling. We wisten nog niet dat we uiteindelijk zouden wandelen in het Binntal. Toen ik vanmorgen naar buiten keek, hingen er nogal wat wolken in het dal. En dat was niet wat de weersverwachting had aangegeven.
We vroegen ons af of het wel verstandig zou zijn naar de Bettmerhorn te gaan. We stelden de beslissing om dit wel of niet te doen nog even uit en ik ging eerst brood halen. Na het ontbijt was het nog niet makkelijk om een keuze te maken en omdat de vooruitzichten voor de rest van de dag positief waren besloten we gewoon naar de Goms te rijden en daar definitief te beslissen wat we zouden doen.
Van Bina naar Bettmeralp Dalstation
We reden de berg af over de inmiddels vertrouwde weg langs de verschillende dorpjes en gehuchten die bij Grächen of St. Niklaus horen en reden daarna naar Visp. Voordat we in Visp kwamen sloegen we rechtsaf de tunnel in waardoor we over de snelweg tot Brig konden rijden en de drukte in Visp omzeilden. Daar gingen we van de snelweg af en reden langs het enorme spoorwegemplacement van Brig in de richting van de Goms. Steeds zagen we bewolking om ons heen boven de bergen hangen en die leek af en toe zelfs dikker te worden.
Toen we bij het dalstation van de kabelbaan naar Bettmeralp aankwamen zagen we niet meteen hoe we het terrein op moesten rijden. We reden een eindje door en parkeerden langs de kant van de weg om plan de campagne te maken. Na een blik op de webcam op Bettmerhorn besloten we niet omhoog te gaan maar iets anders te gaan doen. Er hing zoveel bewolking boven de bergen dat het uitzicht zeker tegen zou vallen. Na wat rondkijken op de kaart besloten we iets verder te rijden en een wandeling in het Binntal te maken. We waren hier vijf jaar geleden ook geweest en dat was toen goed in de smaak gevallen.
Van Bettmeralp Dalstation naar Binn
We vervolgden onze weg door de Goms tot we een eindje voor Fiesch afsloegen naar Ernen en Binn. We staken de Rhône over en reden aan de andere kant van de rivier met enkele bochten omhoog tot we in Ernen kwamen. Daar wilden we vanmiddag nog wel even rondkijken, maar nu reden we verder. Het weggetje slingerde om de bergwand via Ausserbinn en groepjes huizen en schuren heen naar de tunnel die toegang biedt tot het dal.
Tot 1964 was het dal ’s winters weken of maandenlang onbereikbaar. Na de voltooiing van de 2 km lange tunnel was dat probleem opgelost, maar het dal blijft afgelegen en heeft nog steeds iets van zijn rust en eigen karakter weten te bewaren. We parkeerden de auto een eindje voorbij Binn op een grote gratis parkeerplaats en begonnen aan de wandeling. Vandaag zouden we iets verder lopen dan in 2020, toen we bij Giesse startten.
Van Binn naar Giesse
We liepen terug naar Binn (dat ook Schmidigehischere wordt genoemd), waar we de Binna overstaken over de fraaie historische brug uit 1564. Het dorpje lag er schilderachtig bij met de donkerbruine huizen, het witte kapelletje en de karakteristieke brug.
Aan de andere kant van de Binn liepen we terug omhoog, verder het dal in. We klommen langs de Binna omhoog tot hotel Ofenhorn, vanwaar we een mooi uitzicht hadden op het kapelletje van Binn met de Pfarrkirche St. Michaël die een eindje buiten het dorp op een heuvel staat.
We liepen verder in de richting van Giesse. Het was rustig op het pad. Af en toe kwamen we enkele wandelaars tegen, maar rust en stilte waren de kenmerken van de wandeling in het Binntal.
We bereikten Giesse (ook bekend als Holzerhiischere) en liepen bovenlangs het gehucht met het witte kapelletje. Ook hier was alles in rust. Van de huizen waar we tussendoor liepen stonden er enkele te huur als vakantieverblijf. Je zit daar ongetwijfeld prachtig maar wel erg afgelegen.
Van Giesse naar Fäld
We liepen Giesse voorbij en daalden af tot op het niveau van de Binna, waarna we weer omhoog liepen tot boven de rivier. Langzamerhand kwam Fäld in zicht, het dorpje aan het eind van het dal waar we heen liepen. Toen we omkeken zagen we het kapelletje van Giesse en de Pfarrkirche in een beeld.
Toen we het hoogste punt van de wandeling bereikt hadden pauzeerden we op een bank vanwaar we de bedrijvigheid op de camping Giessen konden bekijken en een weids uitzicht hadden op het dal van Fäld tot aan de Pfarrkirche.
Na de lunch liepen we verder in de richting van Fäld, dat ook bekend is onder de naam Imfeld. Opvallend is dat beide namen door elkaar gebruikt werden op de wandelbordjes, zonder een voor ons na te speuren logica.
Het pad liep tussen grasland door, dat bezaaid was met witte bloemen die het veld een wittige glans gaven. Rond Fäld zagen we activiteit van boeren die aan het maaien en hooien waren. Koeien hebben we weinig gezien, die liepen mogelijk hoger op de berg van het zomergras te eten.
Van Fäld naar Binn
Fäld presenteerde zich als het dorp met het kleinste en gezelligste dorpsplein in Zwitserland. En inderdaad zag het kleine dorpspleintje er gezellig en gemoedelijk uit met zitjes op verschillende plaatsen die allemaal bediend werden vanuit het restaurant.
We keken hier even rond en liepen toen naar beneden. We snuffelden even in het mineralenwinkeltje van André Gorsatt, waar allerlei stenen uit het Binntal, maar ook uit andere landen op de wereld te zien en te koop waren.
Daarna lieten we Fäld achter ons en begonnen aan de terugweg naar Binn. Tot Giesse liepen we over een wandelpad langs de Binna, dat voor een deel langs en over de camping voerde. Na Giesse was er aan deze kant van de Binna geen pad en liepen we over de weg. Nu is het Binntal zo rustig dat dat makkelijk kan, maar het is wel een minpuntje van dit rondje.
Pluspunt is dan weer dat we nu het watervalletje uit de Lochgrabe goed konden zien. Vanuit de auto is dat lastiger omdat je er zo voorbij bent.
Scan de QR code of klik erop voor een overzicht van de wandeling op Outdooractive
Afstand: 6,1 km
Stijgen: 156 m
Dalen: 208 m
Rondkijken in Binn
We kwamen terug bij de auto en deden onze gewone schoenen weer aan. Daarna reden we een eindje het dal uit, tot we bij de historische brug over de Binna parkeerden. We wilden nog even rondlopen in Binn voordat we verder zouden rijden naar Ernen.
Het licht kwam nu van de andere kant, dus konden we het dorpsaanzicht met de brug en het kapelletje van de andere kant fotograferen. Het was niet bijzonder druk in het dorp maar er liepen aardig wat mensen, een mengeling van wandelaars, fietsers en toeristen die kennelijk alleen voor het dorpje of het dal waren gekomen.
We keken even in een paar winkeltjes, waar o.a. mineralen en gesteenten werden verkocht en reden daarna verder naar beneden. Opnieuw gingen we de tunnel door, waarna we via Ausserbinn in Ernen aankwamen. Daar parkeerden we de auto en liepen een rondje door het dorp.
Ernen
Ernen afficheert zich als het Musikdorf en organiseert de hele zomer door concerten in de ruime dorpskerk. Ook zonder dat festival is een bezoekje aan dit fraaie dorp de moeite waard. Op het dorpsplein staan diverse oude gebouwen, waaronder het Tellenhaus, een huis waarop een van de oudste afbeeldingen van Wilhelm Tell te zien is.
We liepen door de smalle straatjes en over kleine pleintjes naar de dorpskerk waaruit inderdaad muziek klonk. Toen we binnen gingen zagen we dat er een repetitie bezig was voor een concert later deze week. Het aardige is dat deze repetities gewoon toegankelijk zijn omdat de kerk nu eenmaal open is.
Later ontdekten we dat het ensemble op het podium “Aernen Barock” heette, een groep musici die aanvankelijk als ad hoc ensemble in Ernen had gespeeld en later vaker structureel zijn gaan samenwerken. Ze repeteerden muziek voor orkest en sopraan. Ondanks het fragmentarische karakter van zo’n repetitie klonk de muziek fantastisch in deze fraaie ruimte.
We liepen de kerk uit en keken vanaf de hoofdingang omlaag richting Brig. Inmiddels was de bewolking verdwenen en zag het weer er prima uit. Toch hadden we geen spijt van onze keuze om vandaag te wandelen in het Binntal in plaats van een tocht van de Bettmerhorn naar Bettmeralp te lopen.
Van Ernen naar Bina
Nadat we op het dorpsplein wat gedronken hadden zochten we de auto op en reden terug naar de Furkastrasse. Vandaar was het niet ver naar Brig, waar we boodschappen deden bij de Lidl. Toen was het nog ongeveer 40 minuten rijden naar Bina.
Daar aten we een vakantiedinertje van ijsbergsla met kip. Handig en snel en goed te betalen in een land waar alles duur is, maar vooral vlees extreem hoog geprijsd is voor Nederlandse begrippen.
