Naar de bakker
Vanmorgen was mijn eerste actie opnieuw het kopen van brood voor vandaag. Ik reed met de auto naar het dorpsplein van Grächen en liep vandaar naar de bakker om brood te halen. Ons plan was om een wandeling rond Grächen te maken en daarvoor hadden we ontbijt en lunch nodig.
Op het dorpsplein maakte ik een ochtendfoto van de kerk en het gebouw van toeristenbureau, waarna ik met mijn boodschappen terugreed naar Bina. Daar ontbeten we en maakten brood klaar voor tussen de middag. Ook het halve litertje heet water en wat oploskoffietjes gingen in de rugzak, zodat we niet op een droogje zouden hoeven zitten.
We zochten de andere wandelspullen bij elkaar en pakten alles in. Vandaag hoefden we niet met de auto te rijden voor onze dagtocht. We begonnen bij het Moritzhaus en zouden daar ook weer uitkomen.
Van Bina naar Z’Seew
We liepen van het huis tussen de huizen om ons heen naar de Binaweg en gingen linksaf omhoog in de richting van de autoweg. Die staken we over, waarna we aan de klim naar Grächen begonnen. Bina ligt bijna 70 meter lager dan Grächen en dat hoogteverschil wordt met de Binaweg in korte tijd overbrugd. Omdat het wandeltempo nog niet meteen goed was voor de te nemen steilte stonden we af en toe stil en keken om ons heen.
Er was genoeg te zien. De huizen van Bina, waaronder het Moritzhaus lagen er mooi bij in het zonlicht. Verder naar achter zagen we Moosalp, de groene bult waar we gisteren onze inlooptocht liepen. En nog verder daarachter zagen we het puntje van de Bietschhorn boven Moosalp uitsteken.
We wandelden door het dorp omhoog, langs hier en daar steile straatjes en liepen toen over de onverharde weg naar het meertje Z’Seew, dat iets boven Grächen ligt. Ook dit stuk was behoorlijk steil. Het meeste klimwerk zat vandaag in het begin van de wandeling.
Z’Seew lag er schilderachtig bij in het ochtendlicht, terwijl enkele Belgische zwemmers de rust verstoorden door hun uitingen met betrekking tot de temperatuur van het zwemwater.
Alpe Äbnet
We vervolgden onze wandeling in noordelijke richting, waarbij de stijging steeds milder werd. We liepen onder de kabelbaan van Grächen naar Hannigalp door. Vanaf deze plek hadden we een prachtig uitzicht op de Berner Alpen, met de Bietschhorn die dit uitzicht altijd bepaalt. Er hing nog wat bewolking, maar vandaag zou het overwegend stralend weer blijven.
Het was nu niet ver meer naar Alpe Äbnet, een alp waar volgens de verhalen nog op traditionele wijze kaas wordt gemaakt. Toen wij er waren, was er geen enkele activiteit te bemerken. De melkstal was duidelijk nog wel in gebruik en was vanmorgen kennelijk nog schoongespoten.
Vanaf deze plek hadden we een mooi uitzicht op de Weisshorngroep, die vanuit Grächen overigens ook zichtbaar is. Wel gold ook vandaag: hoe hoger, hoe mooier. We namen rustig de tijd om hier rond te kijken en klommen toen nog iets hoger tot bij de Eggeri-Suon.
Langs de Eggeri-Suon naar Hohtschugge
De Eggeri-Suon bleek vlak boven Alpe Äbnet langs te lopen en we liepen dan ook al spoedig langs het kabbelende water van deze Suon. Grächen heeft vier van deze Suonen, die allemaal afgetapt worden van de Riedgletsjer boven Gasenried. Deze kanaaltjes zorgen voor de bevloeiing van verschillende delen van het gebied en zijn al honderden jaren onmisbaar voor mens en dier.
Het was heerlijk wandelen op dit pad langs het water. De daling was heel gelijkmatig om de stroomsnelheid van het water zo constant mogelijk te houden. We liepen op de rand van de steilte in het bos, met af en toe doorkijkjes naar beneden en onder de bomen was de temperatuur precies goed voor een wandeling.
Ergens langs de Suon aten we onze lunch, waarna we verder liepen naar het noorden. Op een gegeven moment bereikten we de laatste aftakking van de Suon, waar het resterende water naar beneden beneden stroomde.
We waren nu bijna op de enorme skihelling die van Hannigalp naar Bärgji voert. Toen we deze iets boven Bärgji overstaken, konden we ongehinderd om ons heen kijken en ontwaarden we zelfs de Matterhorn, linksachter de Weisshorngroep.
Hohtschugge
Nu moesten we nog een stukje flink dalen voordat we op Hohtschugge aankwamen. Op deze rots boven het dal staat een restaurantje, waar we even pauzeerden.
Er waren meer wandelaars en zelfs een fietser neergestreken op dit prachtige plekje hoog boven Stalden. We bestelden een tussendoortje en dronken wat, terwijl we genoten van het magnifieke uitzicht.
Het uitzicht was fenomenaal. Uiteraard zagen we de Bietschhorn die het uitzicht vanuit dit gebied vaak domineert, maar ook andere bergen als de Nesthorn, de Aletschhorn en de Wannenhorn waren hiervandaan te zien. We meenden zelfs een stukje van de Grote Aletschgletsjer te ontwaren.
En onder ons konden we het Vispertal uitkijken, met plaatsen als Zeneggen, Stalden, Ackersand, Visp en Visperterminen. De nieuwe aansluiting van de weg door het dal richting de rotonde bij Illas konden we vanaf deze rots goed bekijken.
Terug naar Bina
Nadat we onze consumpties op hadden pakten we onze spullen bij elkaar en begonnen aan de terugweg naar Bina. Vanaf Hohtschugge daalde het pad aanvankelijk behoorlijk steil, daarna veel gemoedelijker over de Witu Biele Weg door het bos en langs diverse alpjes heen.
We zagen overal sporen van menselijke activiteit. Ook liepen er op verschillende plaatsen dieren. Behoudens een enkele wandelaar hebben we geen mensen gezien op dit deel van de wandeling.
Na ongeveer een uur bereikten we Bina weer. We moesten nog wat klimmen om bij het Moritzhaus te komen, maar dat leverde geen problemen op.
Scan de QR code of klik erop voor een overzicht van de wandeling op Outdooractive.
Afgelegde afstand: 8,8 km
Stijgen: 281 m
Dalen: 281 m
Bina – Grächen – Bina
Nadat we een beetje uitgerust hadden, reden we even naar Grächen om boodschappen te doen. Daarna aten we weer ijsbergsla met een Zwitserse braadworst en een Zwitsers ei.
Toen was het tijd om wat verslagen te schrijven en na te genieten van deze prachtige wandeling.
vorige – terug naar boven – volgende
