Ontbijt bij Best Western Flathead Lake Inn and Suites Somers
Vanmorgen stonden we op de inmiddels normale tijd op. Voordat we aan de rit van Somers naar Idaho Falls zouden beginnen gingen we eerst ontbijten in de ontbijtzaal van het hotel. In de ruime eetzaal met uitzicht stond een royaal buffet klaar met de gebruikelijke Amerikaanse ontbijtgerechten.
Nadat we het ontbijt eer hadden aangedaan gingen we inpakken en de spullen in de auto brengen. Daarna was het tijd om te vertrekken voor de lange rit van Somers naar Idaho Falls. We wilden in twee dagen terugrijden naar Salt Lake City en vandaag zouden we het grootste stuk afleggen.
Van Somers naar Dear Lodge
We haalden wat water en ijs bij het tankstation naast het hotel en staken toen de weg over naar Rt 82, die na enkele mijlen overging in Rt 83. Deze prachtige weg voerde ons naar het zuiden. We reden parallel met de bergrug die Swan Range heet en kregen op deze rit verschillende meren te zien.
Het enorme Swan Lake lag lange tijd aan onze rechterhand. Daarna zagen we nog meren met de naam Seeley Lake en Salmon Lake. Op alle meren werd watersport beoefend en overal zagen we campings en cabins waar mensen hun vakantie konden doorbrengen.
De weg langs Salmon Lake werd ingrijpend gerenoveerd, wat ons wat vertraging opleverde en een extra laagje modder op de Honda. Bij Clearwater gingen we linksaf Rt 200 op. Het landschap ging open en we zagen de vertrouwde kalige hellingen met hier en daar sagebrush. Op een gegeven moment sloegen we rechtsaf Rt 141 op die ons op Interstate 90 zou brengen. Ook op dit deel van de route van Somers naar Idaho Falls passeerden we een meer: Nevada Lake.
Via Rt 12 bereikten we bij Garrison de Interstate. Nu waren we in korte tijd in Dear Lodge.
Van Dear Lodge naar Clarke Canyon Reservoir
In Dear Lodge namen we lunch bij McDonalds. Daarna tankten we de auto af en reden verder. We reden door Dear Lodge heen naar de volgende oprit van de snelweg en gingen de I90 op.
Aanvankelijk reden we naar het oosten over I90, tot een we eindje voor Butte rechtsaf gingen I15 op, die ons zuidwaarts tot Idaho Falls zou brengen. Interstates zijn brede snelwegen, die gemaakt zijn om lange afstanden te rijden. Buiten de steden zijn deze wegen over het algemeen heel rustig. Vanmiddag hadden we diverse momenten dat we voor en achter ons niemand zagen rijden.
Een ander kenmerk van Interstates is “Road Work”. Als je een paar uur op een snelweg rijdt, kun je zeker wegwerkzaamheden verwachten. Soms is het een klein karwei, bijvoorbeeld het vervangen van het wegdek op een viaduct. Maar grotere werken komen ook voor, waarbij je mijlenlang op een rijbaan met de tegenliggers rijdt en de andere rijbaan compleet verdwenen lijkt.
Bij Clarke Canyon Reservoir stopten we even om de benen te strekken en opnieuw van bestuurder te wisselen. Dit reservoir was een enorme plas water, waarnaast de (bijna verplichte) camping gevestigd was. We aten een appel, keken even rond en gingen toen verder.
Idaho Falls
Het was nu nog ongeveer 115 mijl naar Idaho Falls. We bleven op Interstate 15 en reden vanuit Montana de staat Idaho binnen. Het landschap veranderde nauwelijks, behalve op plaatsen waar beregening mogelijk was. Daar zagen we meteen landbouwbedrijven. Er werd volop gehooid en overal lagen al grote stapels geperste hooibalen klaar voor de winter. Het vee, voornamelijk Black Angus, liep nu nog buiten en zocht zijn kostje bij elkaar op de schrale vlakten.
Tegen zes uur bereikten we Idaho Falls en zochten de weg naar ons motel. We sliepen bij Best Western Driftwood Inn, aan de Snake River. Tot onze verrassing bevonden de watervallen waar Idaho Falls naar genoemd is zich tegenover onze kamer.
De watervallen zijn gereguleerd door een stuw die merkwaardig in de lengte van de rivier gebouwd is, zodat het water over honderden meters ‘overdwars’ naar beneden valt. In de stuw bevinden zich turbines om elektriciteit op te wekken.
Blikvanger aan de andere kant van het water was de tempel van Idaho Falls, een teken dat we dichterbij Utah en Salt Lake City gekomen waren. Toen het donker werd, was het witte gebouw helemaal verlicht met helderwitte lampen, zodat het het uitzicht volledig in beslag nam.
Diner bij Applebee’s
Aan het eind van onze reis van Somers naar Idaho Falls gingen we eten bij Applebee’s. In dit typisch Amerikaanse restaurant aten we een heerlijke warme maaltijd. Daarna was het tijd om te ontspannen na een dag rijden en op tijd te gaan slapen omdat ons morgen nog zo’n etappe wachtte.
Prachtige dag met bijzonder gunstige omstandigheden om te reizen.
Afgelegde afstand: 416 mijl
