Van Clarksville naar Shipshewana
Vanmorgen na het ontbijt vertrokken we voor een reis van enkele dagen naar Kentucky. Vandaag stond de etappe van Clarksville naar Batesville op de planning. We hadden daar een hotel besproken en konden dan morgen verder reizen, Kentucky in.
We reden via snelweg 96 in de richting van Grand Rapids. Het eerste stukje ging maar traag omdat er aan de weg gewerkt werd. Nadat we de werkzaamheden gepasseerd waren ging het vlotter. Al gauw sloegen we af naar Rt 6, die ons uiteindelijk op Rt 131 naar het zuiden bracht.
Het weer was bewolkt. Na de overvloedige regen van gistermiddag en vannacht was het flink afgekoeld en nog steeds spetterde het af en toe een beetje. Na een uurtje bereikten we Kalamazoo en daarna ging het verder richting Schoolcraft en Three Rivers.
Vandaar was het niet ver meer naar Shipshewana (Indiana), waar we de reis van Clarksville naar Batesville wilden onderbreken om te lunchen.
Shipshewana
In Shipshewana parkeerden we tegen betaling bij de markt die daar op dinsdag en woensdag gehouden wordt. Het was droog, maar nog aan de frisse kant. We stapten uit en bekeken enkele paden van de uitgestrekte markt. We wisten van een vorig bezoek dat veel kramen hetzelfde assortiment voeren, zodat je niet de hele markt hoeft af te lopen om toch alles te zien.
De markt wordt niet alleen door toeristen, maar ook door Amish people bezocht. We zagen ze op de markt lopen, ze werkten in de cafetaria’s en hun buggy’s parkeerden ze op een speciaal deel van het terrein waar het mogelijk was om paarden vast te zetten.
We aten lunch bij een van de cafetaria’s op het marktterrein en reden daarna een rondje door de omgeving. We stopten even bij de kaasmakerij en letten tijdens het ritje goed op de kenmerken van Amish-bedrijven: alles ziet er keurig verzorgd uit, er wonen vaak meerdere families op een erf, een windmolentje om water op te pompen ontbreekt zelden. Verder hangt er vaak was buiten en laat men het vee in de wei lopen.
Onderweg zagen we diverse buggy’s rijden, die tegenwoordig voorzien zijn van elektrische verlichting. We zagen kleine en grotere koetsjes. Sommige hadden een aanhangertje achter de koets om extra lading te kunnen vervoeren. De paarden waren zonder uitzondering rank en tamelijk fijn gebouwd. Men liet ze lekker draven, zonder ze af te drijven.
Door Indiana naar Batesville
Shipshewana ligt in het noorden van de staat Indiana, die ongeveer 2,2 keer zo groot is als Nederland. We moesten naar Batesville in het zuiden en dat betekende dat we nog zo’n 200 mijl voor de boeg hadden. We reden het eerste stuk over tweebaanswegen. Omdat de wegen in vlakke staten allemaal oost-west of noord-zuid lopen is het vaak niet korter om zo snel mogelijk een snelweg op te zoeken, maar kun je beter geleidelijk naar een snelweg toe rijden.
TomTom wees ons de weg door het uitgestrekte landschap waar we urenlang alleen maar mais en sojabonen langs de weg zagen. We passeerden enkele kleinere dorpen, met soms maar een handvol huizen. Enkele grotere plaatsen op de route waren Liogenier, Columbia City en Huntinton. Maar ook dat zijn geen metropolen, een stad als Huntington heeft zo’n 18.000 inwoners.
Het viel ons op dat de staat van de huizen en andere bebouwing behoorlijk wisselde. Soms kregen we het idee dat er armoede geleden werd, gezien de matige staat van onderhoud en de rommelige uitstraling van huizen en boerderijen. Andere plaatsen langs de route zagen er welvarend en keurig onderhouden uit.
Best Western Batesville
Iets voorbij het gehucht met de fraaie naam Majenica kwamen we op Interstate 69 terecht die ons in de richting van Indianapolis bracht. Ver voor de stad gingen we bij Anderson weer van de weg af, om door te steken naar Interstate 74 waaraan Batesville ligt. Voordat we bij het hotel aankwamen kregen we nog een paar flinke buien op ons dak, maar in Batesville was het zo goed als droog.
We checkten in bij Best Western voor een gratis overnachting, die we bij elkaar hadden gespaard met punten die we in het westen met onze overnachtingen hadden verdiend. Het viel ons op dat de bejegening een stuk zakelijker was dan in Montana en Idaho. Achteraf herinnerde ik me dat dit voorgaande jaren ook zo was, al was deze baliemedewerker wel extreem kortaf.
We aten een Italiaanse maaltijd bij Pizza King op het naastgelegen winkelcentrumpje en rustten daarna uit van een dag rijden, die minder vermoeiend was dan je op basis van het aantal mijlen en uren zou verwachten.
Mooie dag!
Afgelegde afstand: 317 mijl
