Vlucht DL 359 naar Detroit
Donderdagavond laat begon onze reis van Salt Lake City naar Clarksville. Iets na 23:00 uur begon men met instappen in de Airbus A320 die ons naar Detroit zou brengen. Iets voor de geplande vertrektijd werden we van de gate geduwd en begon het vliegtuig te rijden naar de startbaan.
Het taxiën duurde behoorlijk lang en het was na 24:00 uur toen we eindelijk opstegen en Salt Lak City achter ons lieten. Zoals op veel vluchten naar het oosten verwachtte men ook hier een vroege aankomst. De westenwind blies stevig in de rug en het vliegtuig bereikte snelheden van ver boven de 900 km/u.
We probeerden wat te slapen, maar dat viel nog niet mee in een ronkend vliegtuig met af en toe wat turbulentie. Vrij snel na het opstijgen kwamen de flight attendants langs met water of iets anders. Dat was het enige dat we kregen op de vlucht die krap drie uur duurde.
Aankomst op Detroit
Tegen 5:00 uur in de morgen landden we op Detroit Metropolitan Airport, waarna we na een kort ritje over het vliegveld parkeerden bij de gate. Het was nog helemaal donker en toen we uitgestapt waren zagen we dat het vliegveld nog maar net wakker geworden was. De meeste winkeltjes en restaurants waren nog dicht en er liep bijna niemand door de terminal.
Nadat we ons wat opgefrist hadden liepen we de lange pier uit naar de bagagebanden. Volgens onze informatie zouden de koffers op band 10 komen, maar nadat we daar ruim 20 minuten hadden gewacht en de band tot stilstand kwam, bleken de koffers al geruime tijd rondjes te draaien op band 4.
Van Detroit naar Clarksville
We gingen de terminal uit en stapten op de bus naar Alamo, die al snel kwam aanrijden. Nadat we bij het kantoortje aangekomen waren, verliep het uitlenen van de auto bijzonder vlot. We mochten een midsize SUV uitkiezen en gingen nu voor een Hyundai Tucson, met nog slechts 1300 mijl op de teller.
Nadat we de spullen hadden ingeladen vervolgden we onze reis van Salt Lake City naar Clarksville over de weg. We stopten even bij een McDonalds die open was om een klein ontbijt van pancakes en koffie te eten. Daarna reden we in 2 uur door het groene Michigan naar Clarksville, waar we opgewacht werden door onze familie.
Clarksville
Een van de kleinkinderen had pancakes gemaakt, zodat we binnen een half uur na aankomst aan een tweede ontbijt zaten. We aten pancakes met of zonder blue berries met bacon en koffie. Daarna was het tijd om even bij te praten en een beetje slaap te pakken.
Na een paar uur slaap stonden we op en praatten verder over de familie en allerlei dingen die de afgelopen 5 jaar voorgevallen waren. We bekeken het nieuwe appartement van mijn oom en tante en liepen rond het huis. In het veld achter het huis liepen kraanvogels, die ik met de telelens aardig dichtbij kon halen.
De Canadese kraanvogel is hier een zomergast. In de herfst trekken ze weg en in het voorjaar komen ze weer terug om de zomer in Michigan door te brengen.
We aten een heerlijke ‘hollandse’ maaltijd en gingen na het eten niet al te laat naar bed, omdat de gemiste nacht ons nog parten speelde.
Intensieve nacht en dag, met waardevolle ontmoetingen.
Afgelegde afstand: 136 mijl
